بر بندگان خدا سرپرستى داشته ، مبادا آنان را از مخصوصان خودسازى و شريك مسئوليت خود كنى .
چونان كه شريك حكومت جز تو شدند و آنان را هلاك كردند و بپرتگاه بدى كشاندند ، از ظاهر سازى آنها جلو خودت فريفته مشو زيرا اينان ياران گنهكاران و برادران ستمكارانند و مركز هر طمع و دغلى ، تو ميتوانى جانشينان بهترى براى آنان بدست آورى كه ادب و نفوذ آنها را دارند از كسانى كه كارها را خوب سنجيده و نيك و بد آنها را فهميده ، آنان خرج كمترى براى تو دارند و كمك بيشترى و بهترى بتو ميكنند و تو را دوستتر دارند و با ديگرى كم آشتىترند ، بستمكارى كمك نكرده‌اند و همدست گنهكار نبوده‌اند و با ديگر روشى كه اجحاف بمسلمانان و معاهد باشد نداشته‌اند آنان را مخصوصان مجلس محرمانه ات ساز و همگنان خود شمار و از آنها هم مخصوصتر بتو كسى باشد كه بمر حق گوياتر است و بر ناتوانان عدالتشعارتر و با تو كمتر در كارهائى همنظر است كه خدا براى دوستانش نخواسته و هواى نفس تو را بدان كشانده است راستش اينانند كه تو را براه حق وادارند و بدان چه سودش بتو برسد بينا سازند ، خود را باهل ورع و صدق و خردمندان و مردم خانواده دار بچسبان و آنها را تربيت كن و عادت ده كه مدحت نكنند و بيهوده ات بكارى كه نكردى نستايند زيرا مدح بسيار خودبينى آورد و بفريب كشد و پذيرش آن موجب دشمنى خداوند است .
خوشكردار و بدكردار نزد تو برابر نباشند زيرا اين سبب بىرغبت كردن بخوشكردارى و تشويق ببدكرداريست و بهر كدام آنچه را بايست است و ادبى را كه خودش لازم خود كرده است بده تا خدايت

125