و كاملتر باشد زيرا نارضائى عموم رضايت مخصوصان از بين ببرد ، و نارضائى مخصوصان با رضايت عمومى صرف نظر شد و ناديده گرفته شده ، هيچ كدام از رعيت بر والى در حال آسايش پرخرجتر و در حال گرفتارى كم كمتر و از انصاف بدورتر و در خواهش پررو و سمجتر و در برابر عطا كمسپاستر و در موقع دريغ و منع عذرناپذيرتر و در بروز ناگواريها سستشكيبتر از مخصوصان نيستند ، و همانا ستون دين و جامعه مسلمين و ساز و برك در برابر دشمنان عموم مردمند و بايد مورد توجه و برگزيده تو همانها باشند و توجه تو بامور عام المنفعة و خوش سرانجام باشد و لا قوة الَّا با لله .
و بايد دورترين رعيت از تو و بدتر آنها در نظر تو كسى باشد كه عيبجوتر است از مردم ، زيرا در مردم عيوبى هست كه والى سزاوارتر است بسر پوش نهادن بر آنها ، آنچه از تو نهانست بكشف آن مكوش و تا توانى عيب را بپوش تا خدا از تو بپوشد آنچه را دوست دارى پوشيده باشد از عيب تو ، و با مردم هيچ كينه نداشته باش و سبب هر خونخواهى و دشمنى را از بيخ ببر و عذر بپذير و در مورد اشتباه حدود را دفع بده و از هر چه رأيت روشن نيست خود را ناديده گير و بتصديق سخن چينان مشتاب زيرا سخنچين و بدگو دغل و خائن است گرچه خود را شبيه خيرخواه و ناصح نشان دهد .
در شوراى خود بخيل را شركت مده كه از احسانت باز دارد و از فقرت بترساند ، و نه ترسو را كه در هر كارى ناتوانيت جلوه دهد ، و نه حريص را كه مالاندوزى بر خلاف حق را برأيت خوشنما كند ، براستى بخل و جور و حرص چند منشند كه بدگمانى آنها را در نهاد اشرار فراهم آورد ، يقين بدان كه بدترين وزيرانت كسى است كه وزير بدان بوده و در گناههاى آنها شركت داشته و بكارهاى آنها

124