خيرات الهى گشته تا مبادا مخالفان مذهب بر فكر و انديشهء ايشان مسلَّط گردند .
اى مردم ، زبانتان را نگه داريد ، و سلام كنيد ؛ سلامى در خور و شايسته .
امانت را به صاحبانش - هر چند قاتلين انبياء باشند - بازگردانيد . هنگام ورود به بازار و محلّ كسب بسيار ياد خدا باشيد ، و نيز زمانى كه مردم همه مشغول خريد و فروش هستند ، زيرا اين كار موجب جبران گناهان و بركت در خيرات است ، و هرگز از بىخبران مباشيد . به هنگام حلول ماه رمضان هيچ بنده اى را نسزد كه سفر كند به دليل فرمايش خداوند : * ( فَمَنْ شَهِدَ مِنْكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْه ) * يعنى : « پس هر كس از شما اين ماه را دريابد بايد آن را روزه بدارد - بقره : 185 » . در نوشيدن مشروب و مسح نمودن بر روى كفش هيچ گونه تقيّه اى نيست . مبادا در بارهء ما غلوّ كنيد ! ما را بندگانى مخلوق محسوب داريد آنگاه ( در اين چارچوب ) هر چه مىخواهيد در فضل ما بگوئيد . هر كس كه ما را دوست دارد پس بايد كردارش را در سايهء پرهيزگارى منطبق با كردار ما سازد ، زيرا پرهيزگارى برترين مايهء نجات در سراى دنيا و آخرت است . هرگز با فرد بدگوى ما همنشين مشويد ، و در حضور دشمنانمان علنى از ما تعريف نكنيد تا با اين كار دوستى ما را آشكار نموده و خود را در نزد حاكمتان خوار سازيد . خود را موظَّف به راستگوئى كنيد كه ( راستگوئى ) موجب نجات است . بدان چه نزد خداست اشتياق ورزيد و خواهان رضا و طاعتش باشيد ، و بر اين دو پايدارى نمائيد . و براى مؤمن چقدر زشت است كه رسوا و بىآبرو وارد بهشت شود . روز قيامت به سبب اعمال ناشايستى كه از پيش فرستاده‌ايد در مسألهء شفاعت ما را به زحمت نيندازيد ، و در آن روز خود را در نزد دشمنانتان رسوا مسازيد ، و يك ديگر را به جهت مسائل ناچيز دنيائى در جايگاهى كه در نزد خداوند داريد دروغگو معرّفى مكنيد . اوامر الهى را بكار گيريد زيرا ميان شما و تمايلات و آرزوها جز مأمور خدا [1] فاصله اى نيست . و آنچه نزد خداست بهتر و ماندنىتر است ، و قسم به خدا كه آن بنده را چنان مژده اى رسد كه ديدگانش روشن و مشتاق ديدار خداوند گردد . و هرگز برادران ايمانى ناتوانتان را خوار مسازيد ، زيرا هر كس كه مؤمنى را كوچك كند خداوند او را ذليل نمايد ، و روز قيامت خداوند آن دو را به هم نرساند مگر اينكه توبه كند . وقتى كسى به نيازمندى برادرش پى برد او را مجبور به پرداخت بدهيش مكند . به ديدار هم رويد و به

[1] مراد فرشتهء مرگ و يا خود مرگ است .

94