خاطر ميان شما است ، نه نهى شود و نه توبيخ ، و نه از آنچه قصد انجامش را دارد منع گردد ، پس با اين رفتار ديگر چرا ستمگران كوتاه آيند ؟ و چرا مغرور نشوند ؟
همين بس كه يكى از شما بگويد : « من ستم نمىكنم ، و هر كس كه خواست ستم كند ! » ، و ظلم را ببيند و آن را نكوهش نكند ، پس اگر مطلب همان بود كه شما معتقديد ؛ چرا هنگام گرفتارى دنيا كسانى همراه ستمگران مجازات شدند كه هيچ همكارى با آنان نداشتند ؟ ! .
30 - واى بر شما اى بندگان بد ، چگونه اميد داريد كه خدا شما را از وحشت و هراس روز قيامت ايمنى بخشد و در امان دارد ، با اينكه در اطاعت خدا از مردم مىترسيد ، و ايشان را در نافرمانى خدا اطاعت مىكنيد ، و به مردم در پيمانهائى كه ناقض پيمان خدا است وفادارى مىورزيد ؟
31 - بحقّ برايتان مىگويم : خداوند افرادى را كه بندگان را در برابر او بخدائى گيرند از هراس روز قيامت در امان نخواهد داشت .
32 - واى بر شما اى بندگان بد ، بخاطر دنيائى ناچيز و شهوتى پست در ملك بهشت دچار سهل انگارى شده و هراس روز قيامت را از ياد برده‌ايد !
33 - واى بر شما اى دنيا پرستان ، بخاطر نعمتى رو به زوال و ناپايدار و عمر و زندگى كوتاه از خدا گريزانيد و ديدارش را مكروه مىداريد ! پس چگونه خدا ديدارتان را دوست بدارد وقتى شما به ديدار او بىميليد ؟ چون خداوند تنها ديدار كسى را دوست دارد كه او نيز مايل به ديدار او باشد ، و از ديدار با كسى بيزار است كه ديدار او را ناخوش دارد ، و از چه روى پنداريد كه [ تنها ] شما دوستان خدائيد نه ديگران ، در حالى كه از مرگ گريزانيد و به دنيا پناهنده ؟ ! پس مرده را خوشبوئى حنوط و سفيدى كفن چه سود دهد و به چه كارش آيد ؟ ! وقتى همهء آنها بزير خاك اندر است ؟ همچنان خوشى دنيائى كه برايتان زينت يافته شما را سودى ندهد ، وقتى تمام آنها رو به زوال و نابودى است ، و پاكى جسم و روشنى رنگتان به چه كار شما آيد وقتى به سوى مرگ روانيد و در زير خاك از خاطر مىرويد ، و در تاريكى قبر پنهان مىشويد !
34 - واى بر شما اى دنيا پرستان ، چراغ را در تابش خورشيد همراه كشيده روشن مىكنيد ، با اينكه همان تابش خورشيد براى شما كافى است ، ولى استفادهء از چراغ را در تاريكى واگذاشته و ترك مىكنيد ، در حالى كه به همان خاطر در اختيار شما شده‌اند ، همچنان از نور علم براى كار دنيا - كه تضمين شده - استفاده

481