آنها است - بنا بر اين اندوخته و گنج خود را در آسمان نهيد كه هم از شرّ بيد محفوظ ماند و هم از دستبرد دزدان در امان [1] 25 - بحقّ برايتان مىگويم ، براستى هيچ بنده اى قادر نيست به دو آقا و سرور خدمت كند ، و هر چند جدّ و جهد كند ناگزير بايد يكى از آن دو را برگزيند ، همچنان براى شما نيز دوستى خدا با دوستى دنيا جمع نشود [2] .
26 - بحقّ برايتان مىگويم ، بىگمان بدترين مردم آن عالمى است كه دنياى خود را بر علمش ترجيح داده و برگزيده ، پس آن را دوست بدارد و آن را بجويد و تا آنجا بر آن بكوشد كه اگر بتواند مردم را بحيرت اندازد همان كند . كور را وسعت نور خورشيد چه سود وقتى آن را نمىبيند ؟ ! همچنان عالم را علم بىعمل چه سود دهد ؟ ، ميوهء درختان چه بسيار است ، و تمامشان سودبخش و خوردنى نيست ، و چه بسيارند دانشمندان ، ولى تمام آنان بدان چه دانند سود نبرند ، و زمين چه پهناور است ولى همه جايش مسكونى نيست ، و چه بسيارند گويندگان ولى تمام گفتارشان باور

[1] علَّامهء مجلسى - رحمه اللَّه - گويد : « يعنى : قلب هر يك از شما پيوسته علاقمند به اندوخته اى است كه ذخيره كرده ، پس اگر گنج شما كردار شايسته اى باشد كه در آسمان اندوخته‌ايد ، قلبهاتان آسمانى شود ، و مراد اين است كه علاقمندى دل به گنجها و پيرايه‌هاى دنيا هيچ گاه با حبّ و دوستى خداوند متعال گرد نيايد » .
[2] يعنى : دنيا را در مقابل خدا قرار مدهيد ، و نيز دنيا را براى دنيا مخواهيد كه در اين صورت با حبّ و دوستى خدا جمع نگردد ، و هر دو را با هم بعنوان آخرين هدف قرار دادن نيز ممكن نيست ، بلكه دنيا را هم براى خدا بخواهيد كه اگر امر دائر به انتخاب يكى از آن دو شد ، دنيا را رها ساخته و خدا را بخواهيد . و همچنين هر آنچه در اينجا يا در مناجات خداوند متعال با موسى عليه السّلام گذشت كه در مذمّت و ترك دنيا آمده بود ظاهرش مغاير با تعاليم قرآن كريم است . قرآن هيچ كجا دنيا را في حدّ نفسه مذمّت ننموده ، بلكه تنها دنيا را غايت آمال و منتهاى آرزو و هدف قرار دادن مذمّت كرده ، و محبّت بعض دنيا ، يعنى محبّت زن و فرزند را هم از آيات حكمت خود شمرده ، آنجا كه فرموده * ( خَلَقَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْواجاً - إلى قوله : - * ( وَجَعَلَ بَيْنَكُمْ مَوَدَّةً وَرَحْمَةً و نيز اين آيه : * ( أَ رَضِيتُمْ بِالْحَياةِ الدُّنْيا مِنَ الآخِرَةِ ، و اين آيه : * ( إِنَّ الَّذِينَ لا يَرْجُونَ لِقاءَنا وَرَضُوا بِالْحَياةِ الدُّنْيا ، لذا مراد دنياى حرام است . ( استاد غفّارى )

479