بوده ، و از جملهء آنچه بر اين مطلب دلالت مىكند همان فرمايش پيامبر صلَّى الله عليه و اله و سلَّم است هنگامى كه به قبيلهء بنو وليعه فرمود : « بنو وليعه دست از اين كار بردارند يا فردى همانند خودم را بسويشان روان مىكنم ! » يعنى : على را ، پس اين يك خصوصيّتى است كه هيچ كس بر آن پيشى نجسته ، و فضلى است عارى از هر مخالف ، و شرافتى است كه مخلوقى بر آن سبقت نگيرد ، چرا كه پيامبر نفس على را همچون نفس خود شمرده . اين سوم .
و امّا چهارم ، كه پيامبر همهء مردم جز عترت خود را از مسجدش بيرون ساخت ، و كار بگونه اى شد كه مردم معترض شدند ، و از جمله عبّاس ( عموى پيامبر ) نيز اعتراض كرده و گفت : اى رسول خدا ، همهء ما را خارج ساختى و على را باقى گذاردى ؟ ! پيامبر صلَّى الله عليه و اله و سلَّم فرمود : « اين من نبودم كه شما را خارج ساخته و او را باقى گذاردم ، بلكه خدا چنين كرد » [1] و اين مطلب روشنگر سخن پيامبر صلَّى الله عليه و اله و سلَّم است كه به على عليه السّلام فرمود : « موقعيّت تو بنزد من همچون موقعيّت هارون است نسبت به موسى » .
علما گفتند : اين فضيلت در كجاى قرآن است ؟ فرمود : در اين موضوع آيه اى از قرآن آورده و بر شما خواهم خواند ، گفتند : بياور ، فرمود : اين كلام خداوند عزيز و جليل : * ( وَأَوْحَيْنا إِلى مُوسى وَأَخِيه أَنْ تَبَوَّءا لِقَوْمِكُما بِمِصْرَ بُيُوتاً وَاجْعَلُوا بُيُوتَكُمْ قِبْلَةً ) * : « و به موسى و برادرش ( هارون ) وحى كرديم كه براى قوم خود در مصر خانه هائى آماده سازيد و خانه‌هاى خود را مقابل هم قرار دهيد - يونس : 87 » ،

[1] جناب استاد غفّارى - ايّده اللَّه - در بيان اين فراز گويد : « در آغاز ، مسجد النّبيّ به گونه اى ساخته شده بود كه خانه‌هاى بعضى از اصحاب آن را احاطه كرده و هر يك از آنان ، از خانهء خود دربى به مسجد باز كرده بودند ، و چه بسا به حالت جنابت براى غسل از منزل خارج شده و وارد مسجد النّبى شده و از آن عبور نموده و خارج مىشدند ، و از آنجا كه در مسجد النّبىّ ، شخص جنب حتّى عبورى هم نمىتواند گذر كند ، لذا حضرت رسول صلَّى اللَّه عليه و اله و سلَّم دستور فرمود تا همهء اصحاب درب خانه‌هاى خود را كه به مسجد باز مىشد ببندند ، و از اين حكم على عليه السّلام را استثناء فرمود ، و منظور از خارج كردن همه ، همين بستن درب خانه‌ها است كه در تاريخ از آن به « سدّ أبواب » تعبير شده است . و نكتهء ديگر در اين قسمت از حديث مسألهء عبّاس عموى پيامبر است كه در قضيّهء « سدّ أبواب » هنوز ايمان نياورده ، و در مكّه زندگى مىكرد ، لذا بايد گفت : لفظ « عبّاس » در اين حديث يا شخصى غير از عموى پيامبر است و يا تصحيف شده و در اصل به جاى « عبّاس » « بعض » و يا چيزى شبيه به آن بوده است » .

404