ايمان به خدا ، و سود رساندن به بندگان خدا . و همچنين دو خوى و عادت است كه بدتر از آن دو چيزى نيست : شرك به خدا ، و زيان رساندن به بندگان خدا .
3 - مردى به آن حضرت صلَّى الله عليه و اله و سلَّم عرض كرد : مرا سفارشى فرما كه خداوند بدان سودم بخشد ، حضرت فرمود : پيوسته و بسيار بياد مرگ باش تا دنيا را از يادت ببرد ، و شاكر باش تا نعمتت افزون شود ، و بسيار دعا كن ؛ زيرا تو نميدانى چه وقتى دعايت مستجاب مىشود ، و ستم مكن زيرا خداوند فرمان خويش را بر يارى ستمديده رانده است ، و فرموده : * ( يا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّما بَغْيُكُمْ عَلى أَنْفُسِكُمْ ) * : « اى مردم ؛ ستم و سركشى شما تنها به زيان خودتان است » ( يونس : 23 ) ، و مبادا نيرنگ كنى كه خداوند فرموده : * ( لا يَحِيقُ الْمَكْرُ السَّيِّئُ إِلَّا بِأَهْلِه ) * ، ( نيرنگ بد جز عملكنندهء آن را فرانگيرد - فاطر : 43 ) .
4 - شما در آينده براى رياست حرص خواهيد زد ، بنا بر اين اندوه و پشيمانى وبال گردنتان خواهد شد ، پس چه خوب شير دهنده اى و چه بد از شير بازگيرنده اى است [1] 5 - ملَّتى كه تصدّى امور اجتماعى خويش را به زنى وانهد هرگز كامياب نخواهد شد .
6 - از آن حضرت صلَّى الله عليه و اله و سلَّم سؤال شد : كدام ياران برترند ؟ فرمود : آنكه هر وقت ياد شدى ياريت كند ، و هر وقت فراموش شدى تو را به ياد آورد . و پرسيده شد : كدام گروه از مردمان بدترند ؟ فرمود : دانشمندان فاسد .
7 - پروردگارم مرا به نه چيز سفارش فرمود : اخلاص : در نهان و آشكارا ، دادگرى : در حال خوشنودى و خشم ، ميانه روى : به وقت فقر و ثروت ، و گذشت از آنكه بر من ستم كرده ، و بخشيدن به آنكه از من دريغ داشته ، و پيوند با كسى كه رابطهء خويش از من بريده ، و اينكه سكوتم : انديشه باشد ؛ و گفتارم : ذكر ؛ و نگاهم عبرت باشد .

[1] شايد مراد از « المرضعة » حسن روى كردن رياست و از « الفاطمة » زشتى روگرداندن آن باشد ، چرا كه آن در ابتدا خوبيهايش را آشكار و زشتيهايش را پوشيده مىدارد ، و زمانى كه از آدمى روى برتافت ؛ وبال و تحمّل أفسوس را باقى مىگذارد .

38