آن روز كه عدم آگاهى مردم از صدقه ات هيچ زيانى بتو نرساند - تو را آشكارا و در حضور مردم پاداش دهد . صدا و آواز را [ در مناجات با خدا ] آهسته كن ، زيرا آن پروردگارت كه بر پنهان و آشكار شما با خبر است به خواستهء شما پيش از درخواست واقف است ، و چون روزه داشتى كسى را غيبت مكن ، و روزهء خود را آلوده به ستم مسازيد ، و همچون جماعت رياكار و ظاهر ساز روزه مگير ؛ آنان كه صورت را تيره و گرفته سازند ، و سر و مويشان را ژوليده ؛ و لبهاشان را خشك كنند ، تا مردم دريابند كه ايشان روزه دارند !
پسر جندب ! تمامى خير و شرّ ( خوبى و بدى ) در پيش روى تو است ، و هرگز تا پيش از آخرت ( مرگ ) نه خير را درك كنى و نه شرّ را ، چرا كه خداى جليل و عزيز تمام خير را در بهشت ؛ و تمام شرّ و بدى را در دوزخ - كه هر دو جاويدند - قرار داده است . پس واجب است بر هر كس كه خداوند او را هدايت فرموده ، و به ايمان گرامى داشته ، و شعور و آگاهيش را بوى إلهام كرده ، و در نهادش عقلى نهاده تا بكمك آن با نعمتهاى خداوند آشنا شود ، و خلاصه علم و حكمتى بدو ارزانى داشته تا به تدبير امر دين و دنيايش پردازد [ بر يك چنين كسى ] لازم و ضرورى است كه خود را وادار كند كه شكر خدا گويد و كفران نورزد ، و خدا را ياد كند و از ياد نبرد و فرمانش را گردن نهد و سرپيچى نكند ، [ و تمام ] اينها را هم جبران خير گذشته اى كند كه بتنهائى مشمول لطف او قرار گرفت ، و هم براى نعمت تازه اى كه پس از آفرينش بدو ارزانى داشته ، و هم براى پاداشى كه وعده اش فرموده ، و هم بخاطر اين فضل و رحمتى كه هيچ تكليفى بيش از طاقت و توانش بر او نكرده ، و آنچه را كه از انجامش درمانده مىشود بر گرده اش ننهاده ، و كمك به او را تعهّد نموده تا انجام تكاليف محوّله بر او آسان شود ، و فرموده تا در انجام تكاليف اندك از او طلب يارى كنند . در حالى كه اين انسان [ همو كه مشمول هدايت و ايمان و رشد شد ] از فرمان او روى گردان است ، و از انجام وظيفه اش درمانده ، و جامهء سهل انگارى و بىاعتنائى - ميان خود و خدا - پوشيده ، مطيع هوى و هوس شده ، و رهسپار راه شهوات گشته ، و سراى دنيا بر آخرت ترجيح داده ، و با اين حال آرزوى باغ بهشت دارد ؟ ! هيچ كس را نشايد كه با كردار فاجران به جايگاه نيكوكاران چشم دوزد ! هان [ بدانيد ] كه اگر آن رخداد ( رستاخيز ) رخ دهد ، و قيامت برپا شود ، و آن حادثهء بزرگ فرا رسد ، و خداوند جبّار ميزان عدل را براى داورى برپا كند ، و مردمان جهت روز حساب آشكار شوند ، در اين زمان است كه

288