بيم [ يا كاستن نعمتها ] بگيرد - نحل : 45 إلى 47 « ، پس توجّه كنيد كه خداوند شما را از رفتارى كه در قرآن با ستمگران نموده برحذر داشته ، و از نزول بعضى از انواع عذابى كه در قرآن جماعت ستمكار را تهديد نموده ايمن مباشيد ، كه خداوند در كتاب خود با نقل سرانجام ديگران شما را پند داده ، و بىشكّ خوشبخت كسى است كه از غير خود پند و اندرز گيرد ، و به تحقيق خداوند در كتابش [ قرآن ] آنچه پيش از شما با مردم ستمكار آباديها نموده بگوشتان خوانده ، آنجا كه مىفرمايد : « پس از آن قومى ديگر پديد آورديم » ، و فرمود : « پس چون عذاب را احساس كردند مىگريختند [ فرشتگان گويند : ] « مگريزيد ، و به كامرانى و خانه‌هاى خويش بازگرديد تا هنگامى كه از شما بپرسند » ، پس چون عذاب بر ايشان نازل شد : « گفتند : واى بر ما كه [ از عبوديّت خارج و ] ستمكار بوديم » ، پس اگر گوئيد : « اى مردم ! منظور خدا از آن جمعيّت تنها مشركان است » ، چگونه چنين چيزى ممكن است ، در حالى كه او مىفرمايد : « و ترازوهاى عدل و داد را در روز رستاخيز برپا مىكنيم ، كه هيچ ستمى به كسى نشود ، و چنانچه هموزن دانهء خردلى باشد همه را به حساب آريم ، و ما حسابگرانى دقيق مىباشيم » ؟ ! بندگان خدا ! بدانيد كه براى مشركان نه ترازوئى برپا شود ، و نه نامهء اعمالى گشوده گردد ، و جز اين نيست كه گروه گروه به دوزخ روند ، و برپائى ميزانها و گشودن نامهء اعمال تنها مخصوص مسلمانان است . پس بندگان خدا ! از خدا پروا كنيد و بدانيد كه خداوند متعال آرايش دنيا را بر هيچ يك از دوستانش نپسنديده و آنان را نه در آن و نه در زرق و برق و جلاى دنيا تشويق نكرده است ، و جز اين نيست كه اين سرا و ساكنانش را بيافريد تا ايشان را بيازمايد كه كدامشان براى آخرتش نيكوكارتر است . و بخدا سوگند كه در آن برايتان مثلهائى زده شد ، و آياتى براى آنان كه اهل فكر و انديشه‌اند آورده شد ، پس اى مؤمنان از شمار جماعتى باشيد كه در فكرند و انديشه مىكنند ، لا قوّة إلَّا با لله .
و از آنچه خداوند شما را بر حذر داشته ، كه نقد زندگى اين سرا است ، چشم پوشيد ، خداوند مىفرمايد - و گفتار او حقّ است - : * ( إِنَّما مَثَلُ الْحَياةِ الدُّنْيا كَماءٍ أَنْزَلْناه مِنَ السَّماءِ فَاخْتَلَطَ بِه نَباتُ الأَرْضِ مِمَّا يَأْكُلُ النَّاسُ وَالأَنْعامُ حَتَّى إِذا أَخَذَتِ الأَرْضُ زُخْرُفَها وَازَّيَّنَتْ وَظَنَّ أَهْلُها أَنَّهُمْ قادِرُونَ عَلَيْها أَتاها أَمْرُنا لَيْلًا أَوْ نَهاراً

232