مبتلا به سركوفت دشمن حسود مگرداند ) ، و السّلام .
9 - مردى بخدمت آن حضرت عليه السّلام رسيده و درخواستى كرد ، فرمود : خواهش و درخواست جز در اين موارد جائز نيست : خسارتى سنگين ، فقرى خواركننده ، يا ضمانتى سخت و گران ، مرد گفت : جز براى يكى از اين موارد به خدمت نرسيدم ، حضرت دستور داد تا او را يك صد سكَّهء طلا بدهند .
10 - به فرزند گرامش حضرت سجّاد عليه السّلام فرمود : اى پسر جانم ، مبادا آن كس كه هيچ ياورى جز خداى جليل و عزيز ندارد از تو ستم بيند !
11 - مردى از آن حضرت عليه السّلام پرسيد ، اين فرمايش الهى : * ( وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ ) * ، يعنى : « و نعمت پروردگارت را بازگوى - ضحى : 11 » يعنى چه ؟
گفت : به فرستادهء خود فرموده تا نعمتهائى كه در دين بدو داده بر زبان جارى سازد و بمردم بگويد .
12 - مردى از انصار ( اصحاب رسول خدا صلَّى الله عليه و اله و سلَّم از اهل مدينه ) حضور آن حضرت رسيد و خواست تا خواهشى كند ، امام فرمود : اى برادر انصار ، شخصيّت خود را از درخواست حضورى حفظ كن ، و نيازت را توسّط نامه ابراز كن ، و من آن را به گونه اى انجام دهم كه بخواست خدا تو را شاد و خرسند سازد . او نيز نوشت : اى ابا عبد الله من به فلان كس پانصد سكَّهء طلا بدهكارم ، و در مطالبه اش مرا به ستوه آورده ، پس با او صحبتى فرما تا به هنگام فراخدستى و گشايش مرا مهلتى دهد . چون امام آن نوشته را خواند به منزل رفت و كيسه اى حاوى هزار سكَّهء طلا را با خود آورد ، و او را گفت : پانصد سكَّه اش را صرف پرداخت قرضت كن ، و از پانصد سكَّه الباقى در راه زندگيت مدد گير . و حاجت و نيازت را فقط بر اين گونه افراد ابراز كن : ديندار ، جوانمرد ، خانواده دار . امّا فرد متديّن و ديندار در حفظ دينش كوشد [ و رويت را زمين نزند ] ، و امّا جوانمرد از مردانگيش حيا مىكند ، و امّا فرد خانواده دار مىداند كه تو آبرويت را بخاطر نياز به او زير پا نهاده اى ، بنا بر اين آبرويت را حفظ مىكند ؛ و تو را ناكام و محروم باز نمىگرداند .
13 - برادران چهار دسته‌اند : 1 - سودمند براى تو و خود ، 2 - و سودمند براى تو ، 3 - موجب زيان تو ، 4 - و برادرى كه نه براى تو سودى دارد و نه براى خودش زيانى . سؤال شد : اينها را بيان فرمائيد ، فرمود : آن برادرى كه به تو و خودش سود مىرساند رفيقى است كه با اين كار بدنبال دوام رفاقت و برادرى است ، نه قطع و نابودى آن ، پس اين فرد هم براى تو سودمند است و هم براى خويش ،

228