و خود را پنهان ساز تا نامت برده نشود ، يادگير و بياموز تا عالم گردى ، و خاموشى گزين تا در امان بمانى . وقتى كه خدا تو را از دين خود آگاه ساخت چه باك كه نه تو مردم را شناسى و نه ايشان تو را شناسند .
121 - كسى كه با فرد در خور مدارا كنار نيايد فرزانه نيست .
122 - چهار چيز است كه هر چه در راه رسيدن بدان مركب سوارى را تيزتر برانيد باز كوتاه آمده‌ايد : 1 - جز به پروردگار خود به هيچ كس اميد مبندد ، 2 - جز از گناه خود مهراسد ، 3 - از گفتن : « نمىدانم » وقتى نمىداند شرم مكند ، 4 - و چون نداند از آموختن تكبّر نورزد .
123 - و به عبد الله بن عبّاس در نامه اى اين گونه فرمود : أمّا بعد ، آنچه تو را بكار آيد برگير ، و آنچه كه تو را بكار نيايد واگذار ، در دورى از آنچه بكارت نيايد رسيدن به آنچه بكارت آيد نهفته است ، و جز اين نيست كه تو بر آنچه پيش رو دارى قدم مىنهى نه بر آنچه پشت سر نهاده اى ، و آنچه را كه فردا با آن موجه خواهى شد آنچنان بنا كن كه دوست دارى با آن روبرو شوى ، بدرود .
124 - بتحقيق بهترين چيزى كه مردم در پرتو آن دل دوستانشان را بدست مىآورند و كينه از دل دشمنانشان مىزدايند : گشاده روئى در برخوردها ، احوالپرسى در پشت سر ، و خوش حالى و خوشروئى در حضور ايشان است .
125 - هيچ بنده اى بر طعم ايمان دست نيابد تا آنكه باور كند كه آنچه بدو رسيده امكان خطايش نبوده ، و آنچه كه بدو نرسيده نبايد به او مىرسيده .
126 - اى پروردگار من ، چه سيه روز است و تيره بخت آن كس كه مشاهداتش به چشم و دل از ملك و قدرت تو تا چه رسد به آنچه نديده بزرگ نباشد ! و سيه روزتر از او كسى است كه آنچه از پادشاهى و قدرت تو ديده و نديده نسبت به عظمت و جلالت اندك و كوچك نشمارد . خدائى جز تو نيست ! پاك و منزّهى ، و من از ستمكاران بودم .
127 - جز اين نيست كه دنيا ؛ سراى نيستى ، رنج ، دگرگونى ، و عبرت است .
نشانهء نيستى آن اينكه مىبينى روزگار كمان خود را به زه كرده است ، و بر آن تير نشانده . تيرهايش بخطا نرود ، و زخمش درمان نپذيرد ، تندرستان را هدف تير بيمارى قرار دهد ، و زندگان را به تير مرگ از پا درآورد . نشان رنج دنيا اينكه آدمى به جمع آنچه نخواهد خورد ، و به ساخت آنچه نخواهد نشست پردازد . ( نه به خوردن آنچه فراهم نموده رسد و نه به اقامت در آنچه ساخته نائل آيد ) و به سوى خدا

200