اين ، ياد خدا هنگام مواجهه با حرام الهى است تا اينكه مانع تو شود .
111 - خداوندا ! دست نياز مرا به سوى هيچ فرد تبهكار از خلقت دراز مساز ، و آنچه از نياز و حاجت كه برايم مقدّر فرموده اى آن را بدست خوشروترين و بخشنده ترين و گرامىترين ايشان در سخن و كم منّتترينشان بر من بسپار .
112 - خوشا به حال كسى كه بر اساس طاعت الهى با مردم انس گيرد و آنان با او دوستى كنند .
113 - بتحقيق از حقيقت ايمان اين است كه بنده راستى را تا آنجا گرامى دارد كه از دروغى كه سود دنيايى دارد نيز پرهيز كند .
114 - سپرده و امانت را به صاحبش هر چند از كشندهء فرزندان پيامبران باشد باز پس دهيد .
115 - پرهيزگارى اصل و پايهء ايمان است .
116 - هان ! ذلَّت در طاعت الهى از ارجمندى در معصيت او به عزّت نزديكتر است .
117 - مال و فرزندان كشت و زرع اين سرايند ، و كردار شايسته كشت و زرع آخرت است . و خداوند گروهى را از [ محصول ] آن دو برخوردار ساخته .
118 - در كتاب تورات مطلبى در دو برگ نگاشته شده است ، در يكى از آن دو آمده : كسى كه از دنيا غمين باشد از قضاى الهى ناخشنود است ، و فرد مؤمنى كه از مصيبتى كه بدو رسيده به مخالف دينش شكايت كند جز اين نيست كه از خداى خود به دشمن او شكايت برده ، و كسى كه به طمع رسيدن به ثروت فرد توانگرى به او تواضع نمايد دو ثلث دين او به باد رفته . كسى كه قرآن بخواند و بمرد و بدوزخ شد از شمار كسانى بوده كه آيات خدا را به شوخى و ريشخند مىگرفته است .
سپس امير مؤمنان عليه السّلام فرمود : و در روى ديگر آن ورقه آمده : كسى كه مشورت نكند پشيمان شود . هر كس كه اموال را تنها به خود اختصاص دهد نابود گردد . و تنگدستى بزرگتر مرگ است .
119 - بهترين قسمت [ بدن ] انسان زبان اوست ، و خرد او دينش مىباشد ، و جوانمرديش آنجا است كه نفس خود را قرار مىدهد ، و قوت و روزى قسمت شده است ، و روزگار دست بدست گردان ، و مردمان تا آدم عليه السّلام همه با هم برابرند .
120 - امير مؤمنان عليه السّلام به كميل بن زياد فرمود : آرام گير تا مشهور نگردى

199