« هر كس كه زندگانى اين جهان و آرايش آن را خواهد ، در اين جهان [ پاداش ] كارهايشان را بديشان تمام بدهيم و آنان در آن كم داده نشوند ، اينانند كه در آن جهان جز آتش دوزخ ندارند ، و آنچه در دنيا كرده‌اند ناچيز و بىبر شده و آنچه كرده‌اند تباه و نابود است - هود : 15 و 16 » .
پس چه بد سرائى است براى كسى كه از آن نهراسد و در آن بيمناك نباشد . و بدانيد - هر چند كه خود مىدانيد - كه شما بناچار بايد آن را ترك گوئيد . و آن همان گونه است كه خدا وصف فرموده : * ( لَعِبٌ وَلَهْوٌ وَزِينَةٌ وَتَفاخُرٌ بَيْنَكُمْ وَتَكاثُرٌ فِي الأَمْوالِ وَالأَوْلادِ ) * يعنى : « [ زندگانى دنيا ] بازى و بيهودگى و آرايش و فخر كردن با يك ديگر و نازيدن در مالها و فرزندان است - حديد : 21 » . بنا بر اين از جماعتى كه بر فراز هر جاى بلند نشانه اى به بازى و بيهودگى بنا مىكنند و كوشكهاى بلند و استوار مىسازند - تا شايد جاويدان بمانند - درس عبرت گيريد ، و نيز از كسانى كه مىگفتند : « چه كسى از ما نيرومندتر است - فصّلت : 16 » . و از سرگذشت برادران خود درس و عبرت پذيريد كه چگونه به سوى مزارشان حمل شدند ، بىآنكه سوارشان خوانند ، و فرو آمدند و بىآنكه مهمانشان خوانند ! و از گور بر ايشان منزلى ساختند و از خاك كفنى و از استخوانهاى پوسيده همسايگانى ! آرى ، همسايگانى كه پاسخ هيچ بانگى را ندهند و هيچ ستمى را باز ندارند . نه به ديدار هم روند و نه به ديدارشان آيند . بردبارانى شدند كه كينه هاشان رفته ، و بىخبرانى كه حسد در دلشان مرده . نه از آسيبشان هراسى و نه به دفاعشان اميدى است ، گوئى هرگز نبودند . و چونان كلام خداوند سبحان است كه مىفرمايد : * ( فَتِلْكَ مَساكِنُهُمْ لَمْ تُسْكَنْ مِنْ بَعْدِهِمْ إِلَّا قَلِيلًا وَكُنَّا نَحْنُ الْوارِثِينَ ) * يعنى : « و اينك اين خانه هايشان است كه پس از آنان جز اندكى در آنها نشيمن نگرفتند و ما وارث آنان بوديم - قصص : 58 » . درون زمين را جايگزين روى آن ساختند و تنگنا را بر فراخى و گشايش ترجيح دادند ، و غربت و تنهائى را بر خانواده ، و ظلمت و تاريكى را بر نور و روشنائى . آنسان كه بدين سرا آمدند همان گونه - پابرهنه و عريان - آن را ترك گفتند . با اعمال خود از آن به زندگانى هميشگى و سراى جاودان پيوستند ، چنان كه خداوند تبارك و تعالى مىفرمايد : * ( كَما بَدَأْنا أَوَّلَ خَلْقٍ نُعِيدُه وَعْداً عَلَيْنا إِنَّا كُنَّا فاعِلِينَ ) * ، يعنى : « چنان كه نخستين بار آفرينش آفريدگان را آغاز كرديم آن را باز گردانيم ، وعده اى است بر ما و همانا ما كنندهء آنيم - انبياء : 104 » .

166