« على » شما بحق آن را ميخواند ) . گويد : من عرضكردم : قربانت ما اين آيه را اين طور نميخوانيم ؟
فرمود : بخدا جبرئيل آن را اين گونه بر محمد ( ص ) نازل فرمود ، و اين نيز از جمله آياتى است كه در كتاب خدا ( از نظر قرائت ) تحريف شده . 12 - و نيز أبو بصير گويد : پرسيدم از امام صادق عليه السّلام در بارهء گفتار خداى عز و جل كه فرمايد :
« سوگند بخورشيد و تابشش » ( سورهء و الشمس ) فرمود : مقصود از خورشيد رسول خدا ( ص ) است كه خداى عز و جل بوسيلهء او دين را براى مردم روشن كرد ، عرضكردم : « و سوگند بماه وقتى كه از پى آن درآيد » ( معنايش چيست ) ؟ فرمود : مقصود امير المؤمنين عليه السّلام است كه از پى رسول خدا ( ص ) آمد ، و آن حضرت دانش را بطور كامل در او دميد ( چنانچه ماه از خورشيد كسب نور ميكند على عليه السّلام از رسول خدا ( ص ) كسب دانش كرد ) گويد : عرضكردم : « و سوگند بشب وقتى كه زمين را فرا گيرد » ( تفسيرش چيست ؟ ) فرمود : آنها پيشوايان ناحق هستند كه از روى خودسرى در برابر خاندان رسول - خدا ( ص ) كار خلافت را بدست گرفتند و بمسندى نشستند كه خاندان رسول بدان مسند سزاوارتر از ايشان بودند ، پردهء تاريكى را با ستم و انحراف خود بر دين خدا پوشاندند و خداوند كار آنان را باين بيان حكايت كرده كه فرمود : « و سوگند بشب وقتى كه زمين را فرا گيرد » گويد : عرضكردم : « سوگند به روز هنگامى كه زمين را روشن كند » ( معنايش چيست ؟ ) فرمود : او امام از نژاد فاطمة عليها السّلام است كه از دين رسول خدا ( ص ) از او پرسش شود و او آن را براى پرسشكننده روشن و آشكار سازد و خداى عز و جل اين جريان را بدين گفتار حكايت كرده كه فرمود : « سوگند بروز هنگامى كه آن را روشن كند » . 13 - محمد از پدرش روايت كرده كه گفت : از امام صادق عليه السّلام راجع بگفتار خداى تعالى پرسيدم كه فرمايد : « آيا داستان حادثهء فراگيرنده بتو رسيده » ( سورهء غاشيه ) فرمود : حضرت قائم

72