239 - خالد بن يزيد قمى از يكى از اصحاب خود از امام صادق عليه السّلام روايت كرده كه در گفتار خداى عز و جل : « و پنداشتند كه آزمايشى در كار نيست » ( سورهء مائده آيهء 71 ) فرمود : چون پيغمبر ( ص ) در ميان آنها بود « پس كور و كر شدند » يعنى پس از اينكه رسول خدا ( ص ) از اين جهان رفت « سپس خدا توبه شان را پذيرفت و آنها را بخشيد » يعنى هنگامى كه امير مؤمنان عليه السّلام خلافت را بدست گرفت « سپس دوباره كور و كر شدند » يعنى پس از آن حضرت تا بامروز . 240 - ابو عبيده حذاء از امام صادق عليه السّلام روايت كرده كه در گفتار خداى عز و جل « آن كسانى كه از بنى اسرائيل كفر ورزيدند بزبان داود و عيسى بن مريم لعنت شدند » ( سورهء مائده آيه 78 ) فرمود :
مسخ شدن آنها بخوك بر زبان داود ( و به نفرين آن حضرت ) بود ، و مسخ شدن بصورت ميمون بر زبان عيسى بن مريم بود . 241 - عمران بن ميثم از امام صادق عليه السّلام روايت كرده كه فرمود : مردى اين آيه را بر امير مؤمنان عليه السّلام قرائت كرد « اينان تو را تكذيب نكنند بلكه ستمكاران آيات خدا را انكار كنند » ( سورهء انعام آيهء 33 ) فرمود : آرى بخدا ، حقا كه آنها رسول خدا ( ص ) را بسختترين وجهى تكذيب كردند ولى جمله « لا يكذبونك » بتشديد نيست بلكه « لا يكذبونك » بتخفيف است ، يعنى چيز باطلى نياورند كه بدان وسيله دعوت حق تو را دروغ سازند و از بين ببرند .
[ داستان ابن ابى سراح ] 242 - ابو بصير گويد : از يكى از دو امام باقر و صادق ( ع ) از تفسير گفتار خداى عز و جل پرسيدم « و كيست ستمكارتر از كسى كه بدروغ بر خدا افتراء بندد يا بگويد بمن وحى مىشود با اينكه چيزى باو

285