و حمزة بودند كه از دنيا رفته بودند ، و براى على عليه السّلام از بنى هاشم دو تن از مردان ناتوان زبون تازه مسلمان يعنى عباس و عقيل مانده بودند كه آن هر دو از طلقاء ( و آزادشدگان مكه ) بودند ( كه شهامتى نداشتند و سابقه اى هم در اسلام نداشتند ) بخدا سوگند اگر حمزة و جعفر زنده بودند آن دو نفر ( يعنى ابو بكر و عمر ) دستى بخلافت و آرزوئى كه در سر پرورانده بودند نداشتند ، و اگر آن دو شاهد ( آن جريانات و ) كارهاى آن دو نفر بودند آنها را زنده نميگذاشتند .
[ معالجهء بعض امراض ] 217 - اسماعيل بن مسلم از امام صادق عليه السّلام روايت كرده كه فرمود : هر كس بدرد واهنه ( درد مفاصل و شانه ها و بازوها كه معمولا در پيرى دچار گردند ) يا سردرد گرفتار شده و يا دچار حبس بول گشته است دست خود را بر موضع درد گذارد و بخواند ( دعائى را كه در متن ذكر شده و ترجمه اش اين است ) :
« آرام شو كه من تو را آرام ساختم بدان خدائى كه آرام گشت برايش آنچه در شب و روز است و او است شنواى دانا » . 218 - ابو جميله از امام صادق عليه السّلام روايت كرده كه فرمود : دورانديشى و احتياط ( مركزش ) در قلب است ، و مهر و خشونت جايش در جگر است ، و حيا و شرم در ريه و شش است .
و در حديث ديگرى كه ابى جميله روايت كرده چنين است : عقل و خرد جايگاهش در قلب و دل است . 219 - موسى بن بكر گويد : يكى از غلامان حضرت ابو الحسن عليه السّلام بيمار شد ، حضرت از حال او پرسيد ، بعرض رساندند : كه دچار درد طحال ( اسپرز ) شده است ، امام عليه السّلام فرمود : سه روز باو كراث ( نوعى تره كه مانند پياز كونه دارد و برگهايش پهن و دراز است ) بخورانيد ، ما سه روز

274