گذشته ) و چون شب به نيمه رسيد جبرئيل بر سر آنها بيامد و بانگى بر آنها زد كه گوشهاشان از هيبت آن بانگ دريد و دلهاشان بشكافت و جگرهاشان پاره شد ، و در ظرف آن سه روز حنوط كرده كفن پوشيدند و دانستند كه عذاب بر آنها نازل خواهد شد ، و در يك چشم بر هم زدن همه شان از كوچك و بزرگ مردند ، و جاندارى از ايشان بجاى نماند و نه چيز ديگرى جز آنكه خداوند نابودشان كرد و همگى در خانه ها و بسترهاشان بصورت مردگانى درآمدند ، و پس از آن بانك آسمانى ، خداوند آتشى از آسمان فرستاد و همه را يكباره بسوخت . اين بود داستان آنها .
[ در مظلوميت شيعه ] 215 - فروة گويد : من با امام باقر عليه السّلام در بارهء آن دو نفر ( يعنى ابو بكر و عمر ) قدرى صحبت كردم حضرت فرمود : اينها هشتاد سال تمام در بارهء خون عثمان شما را زدند با اينكه ميدانستند كه او ظالم و ستمكار بوده ، پس چگونه با شما رفتار خواهند كرد اگر ببينند شما نام دو بت و دو معبود آنها را بزبان ميبريد ( و پشت سر آنان بد ميگوئيد ) ! 216 - سدير گويد : در خدمت امام باقر عليه السّلام بوديم و سخن از كارهائى كه مردم پس از پيغمبر ( ص ) پديد آوردند و امير مؤمنان عليه السّلام را تنها گذاردند بميان آمد مردى از حاضرين بامام عليه السّلام گفت :
خداوند حال شما را بهبود گرداند در آن وقت ( كه مردم على را تنها گذاردند ) عزت بنى هاشم و آن جمعيت و نيروئى كه داشتند چه شده بود ؟
امام باقر عليه السّلام فرمود : كى از بنى هاشم در آن وقت بجاى مانده بود ؟ مردان دلاور بنى هاشم جعفر

273