ملا صالح : معلوم نيست آنها توانسته باشند تمام الفاظ و عباراتى را كه معصوم املاء ميفرمود باتمام خصوصيات و ريزه كاريهايش ضبط كرده و نقل كرده باشند و بسا مىشود كه جملات را در هنگام نقل پس و پيش و يا برخى را اشتباه نقل كرده باشند ، و يا آنها كه شنيده و نوشته‌اند اين اشتباه را كرده باشند . و اصل عدم خطاى راوى اگر در جاى خودش هم صحيح باشد در اين گونه موارد جريان ندارد و البته اينها همه پس از آنيست كه ما در صدور اصل حديث از معصوم عليه السّلام ترديد نداشته و روايت از نظر سند معتبر باشد ، كه تصادفا هيچ يك از اين دو حديث بهره اى از آن ندارند .
مجلسى ( ره ) در مرآة العقول در ذيل اين حديث گويد : مجهول است ، و در ذيل حديث اصبغ گويد :
حسن است ولى در آن شائبهء ارسال وجود دارد چون روايت كنانى از اصبغ بدون واسطه بعيد است .
حديث آن شخصى كه در طائف رسول خدا را مهمانى كرد 144 - يزيد كناسى از امام باقر عليه السّلام روايت كند كه فرمود : قبل از آمدن اسلام ( هنگامى ) رسول خدا ( ص ) بطائف رفت و در خانهء مردى ( از اهل آنجا ) وارد شد و آن مرد پذيرائى خوبى از رسول خدا ( ص ) كرد ، و پس از آنكه خداوند محمد ( ص ) را به پيامبرى بسوى مردم برانگيخت بدان مرد گفتند : هيچ ميدانى آن پيامبرى را كه خدا به پيامبرى مبعوث كرده كيست ؟ گفت : نه ، بدو گفتند :
او محمد بن عبد الله يتيم ابو طالب و همان كسى است كه در فلان روز و فلان تاريخ بطائف آمد و بر تو وارد شد و تو پذيرائيش كردى ! آن مرد ( كه اين مطلب را دانست ) بنزد رسول خدا ( ص ) آمد و بر او سلام كرد و مسلمان شد سپس عرضكرد : اى رسول خدا مرا مىشناسى ؟
فرمود : تو كيستى ؟
عرضكرد : من صاحب آن خانه اى هستم كه در طائف در زمان جاهليت در فلان روز شما بدان جا وارد

227