كه در دين از كسى پيروى كنند جز آنكه روز قيامت آن پيشوا آن مردم را لعنت كند و آنان نيز او را لعنت كنند جز شما و هر كه هم عقيدهء شما است ، اى مالك براستى كه بخدا سوگند هر كه از شما بر اين امر ( و عقيده ) بميرد شهيد مرده و همانند آن كسى است كه در راه خدا شمشير زده است . 123 - بشير كناسى گويد : شنيدم از امام صادق عليه السّلام كه ميفرمود : شما ( ارتباط را ) پيوست كرديد و مردم ديگر ( آن را ) بريدند ، و شما دوست داشتيد و مردم دشمنى كردند ، و شما شناختيد و مردم ديگر انكار كردند با اينكه حق همان بود ( كه آنها انكار كردند ) .
همانا خداوند محمد ( ص ) را بندهء خود قرار داد پيش از آنكه پيامبرش كند ، و همانا على عليه السّلام بندهء خيرخواهى بود براى خداى عز و جل و خدا هم خيرخواهى او را كرد ، و او خداى عز و جل را دوست داشت ، خدا هم او را دوست داشت ، همانا حق ما در كتاب خدا روشن و آشكار است ، از ما است برگزيدهء اموال ، و از ما است انفال ( غنيمتهاى جنگى ) و همانا مائيم آن مردمى كه خداى عز و جل فرمانبردارى ما را واجب فرمود ، و براستى شما به پيشوايانى اقتداء كرده‌ايد كه مردم در مورد نادانى ( و نشناختن ) آنها معذور نيستند ، و رسول خدا ( ص ) فرمود : هر كه بميرد و امام و پيشوائى نداشته باشد بمرگ زمان جاهليت مرده است ، بر شما باد بفرمانبردارى كه همانا شما اصحاب على عليه السّلام را ديده‌ايد ( و فرمانبرداران - يا نافرمانان آن حضرت را ديده‌ايد ) .
سپس فرمود : همانا رسول خدا ( ص ) در همان بيمارى كه بدان از اين جهان رفت فرمود : خليل ( و يار با وفاى ) مرا نزدم بخوانيد ، آن دو زن ( عايشه و حفصة ) بسوى پدران خويش فرستادند ، و چون آن دو آمدند رسول خدا ( ص ) رو از آن دو برگرداند سپس ( دوباره ) فرمود : خليلم را بنزدم بخوانيد آن دو گفتند : ما را كه ديد و اگر مقصودش ما بوديم با ما سخن ميگفت ، آن دو زن ( كه چنان ديدند )

215