نوح ( ضمنا ) بفرزندش سام دستور داد كه اين وصيت را در سر هر سال تازه كند و آن روز را براى خود عيد قرار دهند ، و آنچه از علم و ايمان و اسم اكبر و ميراثهاى علم و آثار علم نبوت است همه را يادآورى نمايند .
و ديدند كه هود پيغمبر است و نوح نيز بآمدن او بشارت داده پس باو ايمان آورده و پيرويش كردند و او را تصديق نمودند و بدين وسيله از عذاب باد رهائى يافتند ، و اين است گفتار خداى عز و جل « و بسوى قوم عاد ( فرستاديم ) برادرشان هود را » ( سورهء اعراف آيهء 64 ) و گفتار ديگرش عز و جل « قوم عاد پيمبران را تكذيب كردند ، هنگامى كه برادرشان هود بديشان گفت مگر شما نمىترسيد » ( سورهء شعراء آيهء 123 ) و فرمود تبارك و تعالى : « و ابراهيم آن را بپسران خويش و يعقوب سفارش كرد » ( سورهء بقره آيهء 132 ) و گفتارش كه فرمايد : « و اسحاق و يعقوب را بدو بخشيديم ، همه را هدايت كرديم ( تا آن را در خاندانش قرار دهيم ) و نوح را پيش از آن هدايت كرديم » ( سورهء انعام آيهء 84 ) تا آن را در خاندانش قرار دهيم .
و همچنين كسانى را كه پيش از ابراهيم عليه السّلام بودند در بارهء ابراهيم دستور دادند ، و ميان ابراهيم و هود عليهما السّلام پيمبرانى بودند و اين است گفتار خداى عز و جل : « و قوم لوط از شما چندان دور نيست » ( سورهء هود آيهء 89 ) و گفتار ديگرش عز ذكره : « پس لوط بدو ايمان آورد و گفت من بسوى پروردگارم مهاجرت ميكنم » ( سورهء عنكبوت آيهء 26 ) و گفتار او عز و جل : « و ابراهيم هنگامى كه بقومش گفت خداى را بپرستيد و از او بترسيد اين براى شما بهتر است » ( سورهء عنكبوت آيهء 16 ) پس در ما بين هر دو پيغمبرى ده پيغمبر ، نه پيغمبر ، هشت پيغمبر ، آمدند كه همگى مقام نبوت را داشتند و براى هر كدام نيز ( در موضوع وصيت و يادآورى آن در سر هر سال ) همان جريانى بود كه

167