ترجمهء ( 569 ) چهار منش است كه در رمضان كسى از آن بىنياز نيست - امام محمد باقر گفته : پيامبر در آدينه ، پايان شعبان سخنرانى كرده خداى را ستود و بر او نيايش كرد ، سپس گفت :
« اى مردم ماهى بر شما بر آمد و شبى در آن بهتر از هزار ماه باشد ، آن ماه رمضان است ، آن ماهىاى است كه خدا روزهء آن را بر شما واجب گردانيده است ، هر كه شبى از آن را به نماز گزاردن زنده دارد ، مانند كسىست كه هفتاد شب را در ماه‌هاى ديگر زنده داشته باشد . هر كه در آن كار نيكى انجام دهد چون مزد كسىست كه واجبى از واجبات را به جاى آورده باشد ، آنكه واجبى در آن به جاى آورد چون كسىست كه هفتاد واجب در ماه‌هاى ديگر انجام داده باشد .
آن ماه شكيبايىست ، مزد در آن بهشت است . آن ماه همراهى با مردمان است و همدردى با ايشان . آن ماهىاى است كه خداى بر روزى گروندگان مىافزايد ، هر كه مؤمن روزه‌دارى را در آن افطار دهد ، پاداش آزاد كردن بنده‌يى دارد و گناهان گذشتهء وى را آمرزيده است .
برخى گفتند اى پيامبر ما همه نتوانيم كه روزه‌دارى را افطارى دهيم ، گفت : خداى اين پاداش را به كسى نيز كه جز به يك آشاميدن شير توانا نيست با آن روزه دارى را افطارى داده مىدهد يا شربتى آب شيرينى و چند خرما كه بيشتر از آن نتواند داد . هر كه در اين ماه كار بنده خود را سبك گرداند خداى شمار وى را سبك دارد . اين ماهىاى است كه آغازش آمرزش است و ميانگينش بخشايش است و فرجامش بر آوردن است . در آن از چهار منش بىنياز نيستند كه با دو منش خداى را خشنود سازيد و با دو منش نياز خود خواهيد . اما دو منشى كه خداى را به آنها خشنود مىسازيد ، گواهى بر يگانگى ويست و پيامبرى من و اما آن دو منش كه از آن بىنياز نباشيد . از خدا نيازهاى خود را بخواهيد و بهشت را و پناه بدو از دوزخ .

207