< فهرس الموضوعات > اشعار ديو در پاسخ شعر آدم < / فهرس الموضوعات > ترجمهء ( 475 ) اشعار ديو در پاسخ شعر آدم - جناب على در جامع كوفه بود يكى از مردم شام گفت : يا امير المؤمنين از تو پرسشهايى دارم گفت : هر گاه براى دريافتن است نه به قصد رنج - دادن بپرس ؛ از جمله پرسشهاى وى يكى آن بود كه نخستين كسى كه شعر سرود كه بود ؟ . على گفت : آدم . پرسيد شعرش چه بود ؟ گفت : چون آدم به زمين فرود آمد و خاك آن را ديد و فضاى هواى آن را ديد و قابيل هابيل را كشت آدم اين دو شعر را گفت : جهان دگرگون گرديد و هر كه در آن است . از اين جهت روى زمين زشت و تيره است . هر چه در آن طعم و رنگى داشت از حال خود بگرديد خرمى مغلوب شده و اندوه و غم چيره شد . ديو چون آنها را شنيد در پاسخ آدم چنين گفت :
از جهان و ساكنان آن دور شو . چون بهشت جاويدان بر تو تنگ گرديد . جايگاه تو و همسر تو در آن بود . و از آزار و بدى جهان در آسايش بودى . با همه از مكر و فريب من نتوانستى جدا شدن .
چنين جايى سودمند را از كف بدادى . هر گاه آمرزش خدا ترا فرو نمىگرفت . از بهشت ترا قسمتى و روزى نبود .
< فهرس الموضوعات > خدا چهار چيز را در چهار چيز نهفته < / فهرس الموضوعات > ترجمهء ( 476 ) خدا چهار چيز را در چهار چيز نهفته - امام على بن ابى طالب گفته : « خداى چهار چيز را در چهار چيز نهفته : خشنودى خويش را در همهء بندگيها ، هيچ بندگى و فرمان بردارى را خرد مگير باشد كه خشنودى خدا در آن باشد و تو ندانى ، خشم خود را در همه گناه نهان كرده هيچ گاه گناهى را اندك مشمار شايد خشم خدا در آن باشد و تو ندانى ، بر آوردن خود را در دعاها نهان داشته هيچ دعايى را خرد مشمار شايد استجابت را دريافت كند و تو ندانى . دوست خويش را در بندگان خويش نهان كرده هيچ بندهء خدايى را فرو مايه ممار بسا او از دوستان خدا باشد و تو ندانى » .

162