( بهمان معانى كه ذكر شد ) از اين جهت در امامت شرط گرديد كه امت از نظر مصالح دنيا و آخرت بدانها نيازمند است و اينكه ابراهيم ( پس از دريافت بشارت امامت خويش از خداوند تعالى ) عرض كرد ( و من ذريتى ) : ( از نسل من نيز امام باشند ) كلمهء ( من ) بمعناى ( از ) براى تبعيض بود تا معلوم شود كه در ميان افراد نسل كسانى خواهند بود كه شايستگى امامت را خواهند داشت و كسانى كه اين شايستگى را نخواهند داشت گر چه مسلمان باشند و استفادهء تبعيض از كلمهء ( من ) براى اين است كه محال است ابراهيم دعا كند كه كافر و يا مسلمانى كه معصوم نيست بامامت برسد پس صحيح است كه بگوئيم اين خواسته براى بعضى از خواص مؤمنين است و خواص از اين جهت مخصوص شدند كه از راه كفر بدور هستند سپس آنان كه از گناهان كبيره كناره گيرند از ميان خاصان نيز مخصوصتراند و سپس معصوم ( كه هرگز گناه و خطا از او سر نزند ) از ميان اين مخصوصان نيز مخصوصتر گشتند و اگر براى اختصاص بمقام امامت چهره اى زيباتر از اين فرض ميشد همان از شرايط امامت منظور ميگرديد .
( مطلب قابل توجه اينكه ) خداوند حضرت عيسى را بنام ذرية و نسل ابراهيم ناميده است در صورتى كه عيسى فرزند دختر ابراهيم بود حال كه فرزند دختر را ذرية ناميدن صحيح است و ابراهيم براى ذرية خويش درخواست امامت نموده است بر محمد ( صلى الله عليه و آله ) واجب بود كه پيرو ابراهيم گردد و امامت را در ذريهء معصوم خود قرار بدهد تا پس از دريافت دستور پيروى از ابراهيم كه خداوند فرمود : ( سپس ما بتو وحى كرديم كه از ملت ابراهيم يگانه پرست پيروى كن ) مو بمو اين دستور را اجرا كرده باشد و اگر امامت را در ذريهء معصوم خود قرار نميداد با مخالفت اين دستور در زمرهء كسانى بود كه خداوند ميفرمايد ( بجز كسانى كه خود را بهلاكت اندازند چه كسى از ملت ابراهيم روى گردان مىشود ؟ ) .

343