خيانت و در قرآن نازل كرد ( آل عمران 161 ) پيغمبرى نباشد كه از غنيمت بدزدد ، هر كه از غنيمت بدزدد روز قيامت در بند وى باشد متهمش نكردند كه در باره پسر عمش على از روى هوى سخن ميگويد تا خداى عز و جل آنها را تكذيب كرد و فرمود ( نجم ) از هوى سخن نكند همانا وحى است كه به وى رسد ، او را متهم نكردند كه بدروغ خود را رسول خدا ميداند تا خدا باو فرستاد ( انعام 24 ) پيش از تو رسولانى تكذيب شدند و صبر كردند بر تكذيب خود و آزرده شدند تا يارى خدايشان آمد روزى فرمود مرا ديشب بآسمان بردند ، گفته شد بخدا همه شب از بسترش جدا نشده و آنچه در باره اوصياء گفتند بيش از اينست ، سيد اوصياء را متهم نكردند كه دنيا جو و سلطنت طلب است و آشوب را بر راحت برمىگزيند و خون مردم را مىريزد و اگر مرد خوبى بود خالد بن وليد مامور نميشد گردنش را بزند ، او را متهم نكردند كه ميخواست دختر ابى جهل را بر سر فاطمه « ع » بگيرد و رسول خدا « ص » سر منبر از او بمسلمانان شكايت كرد و فرمود على ميخواهد دختر دشمن خدا را بر سر دختر پيغمبر خدا بزنى گيرد هلا فاطمه پاره تن منست و هر كه او را آزارد مرا آزرده و هر كه او را شاد كند مرا شاد كرده و هر كه او را خشمناك سازد مرا خشمناك ساخته سپس امام صادق فرمود اى علقمه چه گفتار عجيبى مردم در باره على « ع » دارند يكى او را معبود داند و ديگرى عاصى معبود پندارد و آنكه او را متهم بمعصيت كند بر او سهلتر است از آنكه متهم به ربوبيت نمايد اى علقمه مگر نگفتند خداى عز و جل سومى سه تاست مگر او را مانند خلقش ندانستند مگر نگفتند كه او دهر است ؟ نگفتند كه او چرخ است ؟

104