باب ( هيجدهم ) اعتقاد در رجعت ابن بابويه رحمة الله عليه گويد : اعتقاد ما در باب رجعت اينست كه برگشتن به دنيا حق است كه حق تعالى در قرآن فرموده : آيا نديده‌اى بسوى آن قوم كه بيرون رفتند از ديارشان و آنها چندين هزار ميبودند از ترس مرگ پس فرمود به آنها خداوند كه بميريد ، باز زنده اشان نمود [1] آن قوم هفتاد هزار خانوار بودند و هر ساله طاعون در آنها مىافتاد و اغنيا چون ميتوانستند بيرون ميرفتند ، و فقرا به علت ضعفشان ميماندند پس طاعون در آنها كه ميرفتند اندكى ميشد و در بازماندگان بسيار و بازماندگان ميگفتند اگر بيرون رفته بوديم طاعون بما نميخورد و بيرونيان ميگفتند اگر مانده بوديم ما را طاعون زده بود چنانچه آنها را زد . پس اتفاق نمودند بر آنكه كلا از ديار خود بيرون روند چون موسم طاعون شود پس بالتمام بيرون رفتند و بر كنار دريا منزل كردند و چون وارد بنه هاى خود شدند حقتعالى آنها را ندا فرمود كه بميريد آنگاه مجموعشان مردند و گذرندگان راه را پاك از آنها نمودند و بدين حال باقى ماندند چندان كه خدا خواست ، بعد از آن يكى از پيغمبران بر آن مردگان گذشت كه او را ارميا ميگفتند ارميا عليه السّلام عرض نمود پروردگارا اگر خواهى هر آينه زنده اشان ميفرمائى و از اين پس بلاد تو را آباد مينمايند و بنده هاى تو را ميزايند و تو را بندگى ميكنند با سائر هر كه بندگى تو مينمايد در آن حال حقتعالى به او وحى فرمود : ميخواهى آنها را براى

[1] * ( أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ خَرَجُوا مِنْ دِيارِهِمْ وَهُمْ أُلُوفٌ حَذَرَ الْمَوْتِ فَقالَ لَهُمُ اللَّه مُوتُوا ثُمَّ أَحْياهُمْ ) * - سوره بقره آيه 244

73