و بر فرض صحت انتساب ، ممكن است اين عقيده قبل از تشرف به مكتب ولايت باشد ، چه سابقا گفته شد كه قبل از تشرفش به مكتب امام صادق ( ع ) از پيروان جهم بن صفوان بوده و اين عقيده از آثار آن مكتب است و پس از تشرف به مكتب ولايت از اين عقيده عدول كرده است .
ز - به هشام بن الحكم نسبت داده اند كه قائل به جواز ديدار خدا با چشم سر بوده است . گر چه اشاعره ديدار خدا را تجويز مىنمايد و بر فرض صحت اين نسبت هشام تنها نيست و لكن فقها و متكلمان شيعه اماميه و اكثر معتزله به اتفاق قائل به استحاله ديدار خدا با چشم مىباشند و قرآن كريم و اخبار متواتره عقيده فقها و متكلمان اماميه را تأييد مىكنند و ما در كتاب علم كلام ادله طرفين را بطور تفصيل بيان كرده ايم طالبين به آن كتاب مراجعه فرمايند .
دفاع : اين نسبت هم مانند ساير نسبتها از طريق موثقى ثابت نشده بلكه از جمله اتهاماتى است كه دشمنان " هشام بن الحكم " در مقام طعن بر وى به دو نسبت داده اند . و ممكن است كه اين اتهام متكى به استنباط گويندگان باشد نه اينكه از خود هشام بن الحكم شنيده باشند . و سند اين استنباط عبارت از گفتارى است كه " هشام " در مقام مناظره گفته است ( جسم لا كالاجسام ) و از اين گفتارش چنين استنباط كرده اند كه چون هشام عقيده به تجسيم دارد پس معتقد به جواز ديدار خدا هم مىباشد . و بر فرض اينكه اين نسبت هم صحيح و واقعا " هشام بن الحكم " چنين عقيده يى را اظهار كرده باشد از توابع قول به تجسيم است كه از آن عقيده بعد از استبصار و تشرف به مكتب ولايت عدول كرده است .

85