گواه بر اينكه اين قسمت خود ، برهانى جداگانه است ، روايتى است كه " علامه مجلسى " در " جلد دوم بحار الانوار " در باب توحيد از " هشام بن الحكم " نقل كرده و ما خلاصه آن را در قسمت آراء و عقايد هشام بيان كرديم .
" برهان سوم " - اگر فرض كنيم خداوند دو تا است ناگزير بين آن دو فاصل و فرجه‌اى ، به عبارت ساده جدائى و امتيازى خواهد بود ، و اين جدائى و امتياز محقق نشود مگر به موجود ثالثى ، و آن موجود ثالث بايد قديم و داخل در حقيقت هر يك از آن دو باشد ، پس از فرض دو خدا سه خدا لازم آيد . و براى محقق شدن سه خدا به دو امتياز احتياج داريم . پس از فرض سه خدا پنج خدا لازم آيد . و همچنين الى غير النهايه خدايان رو بتزايد گزارند . و قايل به تعدد خود ملتزم به اين لوازم نخواهد شد .
ناگفته نماند كه احتمالات ديگرى هم در بيان روايت مزبور داده شده و ما از بيم كلال و خستگى خاطر خوانندگان از ذكر آنها خوددارى مى نمائيم .
2 - " علامه مجلسى " روايتى از " هشام بن الحكم " راجع به پاسخ شبهه " ابو شاكر ديصانى " آورده كه ما خلاصه آن را به فارسى براى خوانندگان گرامى نقل مىكنيم :
" ابو شاكر ديصانى " : در قرآن آيتى است كه عقيده ما را تقويت مىكند .
" هشام " : كدام است آن آيه ؟
" ابو شاكر " : وهو الذى في السماء إله و فى الارض إله وهو الحكيم العليم ( زخرف - آيه 84 ) . و اوست كه در آسمان خداست و در زمين خداست و هم او حكيم و داناست .
" هشام " : - ندانستم در پاسخش چه بگويم ، سپس براى اداى مناسك حج به حجاز رفته به محضر " امام صادق " ( ع ) شرفياب شدم و مسأله را از حضرتش پرسيدم .
" امام " : اين سخن سخن زنديق ناپاكى است . هنگاميكه مراجعت كردى بوى بگوى نامت در كوفه چيست ؟ او خواهد گفت فلان . بگو نامت در بصره چيست او خواهد گفت فلان . پس از آنكه در هر دو شهر يك نام براى خود ذكر كرد ، بگو خداى ما هم چنين است . در آسمان و زمين و درياها و هر مكانى إله و معبود و پناهگاه است .
" هشام " بكوفه مراجعت كرده ابو شاكر را ملاقات نمودم و پاسخ امام را بوى گفتم .

171