" امام " : نگاه كن پيش رو و بالاى سر خود و آنچه بينى بازگوى .
" هشام " : آسمان و زمين وخانه‌ها و كاخها و كوهها و تل ها و جويهاى آب مشاهده مىكنم .
" امام " : آن خدائى كه توانائى دارد اين ديدنيها را در كاسه چشم تو كه به اندازه يك عدس كوچكتر است جاى دهد توانا است كه تمام جهان را در تخم مرغى جاى دهد بدون اينكه هيچ يك از آن دو تغيير نمايند .
هشام خود را به روى دست و پاى امام انداخت و سر و دست و پاى امام را بوسيد و عرض كرد فرزند پيغمبر همين اندازه از بيان براى من كافى است . از مدينه

158