نموده است كه ما ترجمه قسمتى از آن را مىنگاريم :
" هشام بن الحكم " : زنديقى [1] خدمت امام صادق شرفياب شده پرسش كرد چه دليلى بر وجود خداى جهان داريد ؟
" امام " : موجودات جهان انسان را بوجود صانع و خداوند جهان راهنمائى مينمايند . آيا نمى بينى كه هرگاه به ساختمان محكمى نظر نمائى بوجود مهندس و بنا پى برده تصديق ميكنى كه مهندس و بنائى آن ساختمان را بر سر پا آورده با آنكه هنگام ساختن حضور نداشتى و مهندس و بنا را نديده اى .
" زنديق " : آن خدا چيست ؟
" امام " : چيزى است بر خلاف همه چيزها . منظور از تعبير به چيز اثبات خداوند است نه بيان ماهيتش يعنى خداوند چيزى است حقيقى داراى واقعيت ، نه جسم است ، نه صورت ، نه با چشم ديده مىشود ، نه با حس لامسه احساس مىشود ، و با هيچ يك از حواس ظاهرى و باطنى هويت و حقيقتش ادراك نمىشود ، دست تطاول دوران و تغير زمان از ساحت مقدسش كوتاه است .
" زنديق " : بنا بر اين دستگاه ادراكى ما از معرفت و شناخت او عاجز است ، زيرا آنچه در دستگاه فهم و نيروى وهم ما حاصل شود مخلوق ما خواهد بود .
" امام " : اگر چنين باشد كه ميگوئى بايد تكليف بتوحيد خدا ، از ما برداشته

[1] زنديق - مأخوذ از فارسى است به معنى ملحد و بى دين و غير صالح ودهرى و گروهى از مجوس كه خداى را دو گويند و نور را مبدء خيرات و ظلمت را مبدء شرور دانند و گروهى از " سبائيه " از اصحاب " عبد الله بن سباء " كه معتقد به ربوبيت حضرت امير المؤمنين على بن ابى طالب ( ع ) شده اند و آن حضرت پس از اتمام حجت حكم به سوزانيدن آنها فرمود . جمع زنادقه ، زناديق ( فرهنگ نفيسى ) .

126