" وزير " مأمورى نزد هشام روانه نموده او را احضار كرد و به دو گفت اى " ابو محمد " ( هشام ) چنان كه مىدانى اين ضرار از متكلمين است و با تو در عقيده و مذهب مخالف است ، در موضوع امامت با وى مناظره كن .
" هشام " : بسيار خوب - سپس بضرار توجه نموده گفت خبر ده مرا از ميزان و مناط ولايت آيا ملاك ثبوت ولايت ، ظاهر كسى است يا باطن او ؟
" ضرار " : ملاك ظاهر است زيرا علم به باطن اشخاص ممكن نيست مگر از طريق وحى .
" هشام " : راست گفتى پس اينك بازگو كه آيا على بيشتر از پيغمبر دفاع و حمايت كرده است يا ابو بكر ، آيا على در جبهه‌هاى جنگ عليه دشمنان خدا بيشتر شمشير زده است يا ابو بكر ؟
" ضرار " - البته على بن ابيطالب بيشتر خدمت كرده است لكن درجه يقين و معرفت ابو بكر از على بيشتر بوده است .
" هشام " : يقين امرى است درونى و قلبى و به اعتراف خودت امور باطنى ملاك تشخيص نيست و از نظر ظاهر تصديق كردى كه على شايسته مقام ولايت است .
" ضرار " : بلى از نظر ظاهر چنين است .
" هشام " : آيا نه چنين است كه اگر ظاهر با باطن موافق باشد فضيلت غير قابل انكار براى او ثابت خواهد شد ؟
" ضرار " : چرا ، چنين است .
" هشام " : آيا مىدانى كه پيغمبر به على فرمود : " انت منى بمنزلة هرون من موسى الا انه لا نبى بعدى " تو نسبت به من مانند هرونى نسبت به موسى جز آنكه بعد از من پيامبرى نباشد ؟
" ضرار " : بلى .
" هشام " : آيا رواست كه پيغمبر به كسى اين سخن گويد و در باطن داراى ايمان نباشد ؟ !

106