كتب ترمذى ( 5 / 122 و 4 / 244 ) و مجمع الزوائد ( 7 / 148 ) و الام شافعى ( 7 / 199 ) نيز رواياتى در اثبات اينكه معوذتين جزء قرآن است ، بيان شده است .
در فتح البارى ( 8 / 571 ) آمده است : « نووى در شرح مهذب گفته است : ( مسلمانان بر اينكه معوذتين و سوره‌ى فاتحه جزء قرآن هستند اجماع دارند و كسى كه چيزى از آن را انكار كند كافر است و آنچه از ابن مسعود در اين باره نقل شده است ، سخن باطلى است كه صحيح نيست و در آن اشكال و جاى تأمل است . ) پيش از او ابو محمد بن حزم ، چنين سخنى گفته بود كه در اوائل المحلى چنين بيان كرده است : ( آنچه از ابن مسعود ، درباره‌ى رد قرآنى بودن دو سوره‌ى معوذتين بيان شده است ، دروغ و باطل است . ) همانند اين سخن را فخر رازى در ابتداى تفسير خويش نيز آورده است ؛ ( او مىگويد : به ظن قوى اين سخن كه از ابن مسعود نقل شده است ، باطل و دروغ است . ) [ صاحب فتح بارى پس از نقل اين نظرات در رد آنها مىگويد : ] ( اين روايت [ قرآنى نبودن معوذتين ] صحيح است و نپذيرفتن آن بدون دليل مورد قبول نيست ، گرچه ممكن است تأويل ديگرى داشته باشد . اجماعى كه نووى از آن سخن مىگويد ، اگر منظورش در تمام عصرها باشد ، درست نيست [ چون نظر ابن مسعود در آن زمان برخلاف اجماع بود ] و اگر منظورش ، اجماع جديد باشد ، قابل قبول است ) . »

82