ه‌ - منافقين ، صاحب مقامات عالى رتبه در دولت اسلامى مىشوند !
عمر ، پايه گذار اين كار بود ، با اينكه از پيامبر ( صلى الله عليه وآله ) روايت بود : « كسى كه فاجرى را به كار گيرد ، درحالي كه مىداند او فاجر است ، همانند اوست . » ( كنزالعمال 5 / 761 ) عمر كارش را اين گونه توجيه مى كرد : « از قدرت و توان منافق كمك مىگيريم و گناهان او بر عهده‌ى خودش است . » ( كنز العمال 4 / 614 و 5 / 771 ) چنين شد ، كه منافقين بيشتر شدند و نفاق خود را اظهار كردند ! تا جايى كه بخارى ( 8 / 100 ) روايت مىكند كه حذيفه بن يمان ، رازدار پيامبر ( صلى الله عليه وآله ) از خطر آنان فرياد برآورد و گفت : « منافقين امروز از منافقين زمان رسول خدا بدترند ، آنان در آن روز مخفيانه منافق بودند و حالا آشكارا نفاق دارند . » و - حكومت ، تصميم گرفت قنوت را از نماز حذف كند ؛ چرا كه در آن لعن قريشيان بود ، اگر هم هيچ راهى براى حذف آن نبود ، دو سوره‌ى حفد و خلع در قنوت خوانده شود . از طرفى نيز ، قنوت را فقط در نماز صبح و اختصاصى شخص خليفه كردند !
وقتى رواياتشان را درباره‌ى قنوت پيامبر ( صلى الله عليه وآله ) مىخوانى ، مىتوانى بفهمى آن را دوست نداشته اند ، تا جايى كه فتوا دادند پيامبر ( صلى الله عليه وآله ) يك ماه كه در قنوت لعن مىگفت ، در اشتباه بود ؛ سپس خدا او را نهى كرد . اكنون نيز اين كار ، حرام است و بدعت محسوب مىشود .

69