در كتاب تاريخ بخارى ( 1 / 382 ) و اُسد الغابة ( 5 / 156 ) ابو جارية انصارى از پيامبر ( صلى الله عليه وآله ) روايت كرده است كه فرمودند : « هر نوع تلاوت قرآنى صحيح است . » سيوطى نيز در اتقان به نقل از ابو هريرة اين روايت عمر را بيان كرده است : « تلاوت قرآن به هر شكل صحيح است ، مادامى كه عذاب و رحمت آن دگرگون نشود و سندهاى اين روايت صحيح اند . » در كنزالعمال ( 1 / 618 و / 619 ، 2 / 52 و / 603 ) روايت عمر ، با اين كلام پيامبر ( صلى الله عليه وآله ) خطاب به او آغاز شده است كه سه بار فرمودند : « از شيطان دورى كن . . . همه‌ى قرائت ها صحيح است . . . » صحيح دانستن اين روايات ، بدين معناست كه :
اول : هر كس ، هر طور كه دلش مىخواهد مىتواند قرآن را بخواند !
هيچ محدوديتى در كلمات وجود ندارد ، به جز يك شرط ساده : اگر آيه در رحمت خداست ، پس از تغيير ، به عذاب تبديل نشود و بر عكس !
دوم : عمر مىگويد : اگر ديدى كسى قرآن را اشتباه مىخواند ، به روى خودت نياور !
چون يك بار قرائت كسى را تصحيح كردم و او نپذيرفت و براى حل اين اختلاف نزد پيامبر ( صلى الله عليه وآله ) رفتيم و پيامبر ( صلى الله عليه وآله ) قرائت او را نيز درست دانستند ، آن وقت من ناراحت شدم ! و در روايت آمده : از زمان جاهليت ، هيچ روزى مانند آن روز در نبوت محمد شك نكردم و پيامبر ( صلى الله عليه وآله ) به من فرمود : شك نكن ، كه خدا دست مردم را باز گذاشته كه با رعايت معني ، هر لفظى را انتخاب كنند .

101