قيام و جهاد و قتال نبوده اند . چنانچه عيسى ( عليه السلام ) جنگ نكرد چون جهاد بر او واجب نبوده است . بر خلاف پيغمبر اسلام صلى الله عليه وآله و سلم ) كه جنگ كرد و جهاد بر او واجب بوده است . و روشن است كه احكام شرع بر حسب مصالح تغيير پذير است . ( 25 ) و نيز سيد در رساله مختصرى كه درباره غيبت نوشته است مىفرمايد :
" نحن نجوز ان يصل إليه كثير من اوليائه والقائلين بامامته فينتفعون به " ( 26 ) يعنى : ما تجويز مىكنيم كه كثيرى از اولياء او و آنهائى كه قائل به امامتش هستند به محضرش برسند و از آن حضرت منتفع شوند .
و استاد بزرگوار ما آيت الله علامه سيد محمد حسين طباطبائي در اين مقام چنين مىفرمايد :
" مخالفين شيعه اعتراض مىكنند كه شيعه ، وجود امام را براى بيان احكام دين و حقايق آئين و راهنمائى مردم لازم مىدانند و غيبت امام ، ناقض اين غرض است زيرا امامى كه بواسطة غيبتش ، مردم هيچگونه دسترسى به وى ندارند ، فايده بر وجودش مترتب نيست . و پاسخ ميدهد اينان به حقيقت معنى امامت پى نبرده اند . زيرا در بحث امامت روشن شد كه وظيفه امام تنها بيان صوري معارف و راهنمائى ظاهرى مردم نيست و امام چنان كه وظيفه راهنمائى صورت مردم را به عهده دارد همچنان ولايت و رهبرى باطنى اعمال را به عهده دارد و او است كه حيات معنوى مردم را تنظيم مىكند و حقايق اعمال را به سوى خدا سوق ميدهد .
بديهى است كه حضور و غيبت جسمانى امام در اين باب تأثيرى ندارد و امام از راه باطن به نفوس و ارواح مردم اشراف و اتصال دارد اگر چه از چشم جسمانى ايشان مستور است و وجودش پيوسته لازم است اگر چه موقع ظهور و اصلاح جهانيش تاكنون نرسيده است " ( 27 ) و در روايت جابر جعفى آمده است كه به رسول الله ( صلى الله عليه وآله و سلم ) عرض كردم " آيا در غيبت او ( مهدى عليه السلام ) دوستان آن حضرت از او منتفع مىشوند ؟

262