يعنى " احدى را با اهل بيت برابر مدان كه آنان شايسته سيادت و بزرگى هستند . " .
" دشمنى با ايشان موجب زيان و دوستيشان عبادت است . " و گرنه چگونه به تشيع ابن عربى قائل شويم در حالى كه او درباره اقطاب مىگويد : بعضى از آنها از نظر مقام ، هم حايز خلافت ظاهرى و هم حايز خلافت باطنى بوده اند مانند ابو بكر و عمر و عثمان و على و حسن و معاوية بن يزيد و عمر بن عبد العزيز و متوكل . ج 2 ص 6 فتوحات ( 12 ) و نيز همين محيى الدين و مولوى است كه ايمان حضرت ابو طالب پدر امير المؤمنين ( عليه السلام ) را انكار مىكنند و اين با اصول و عقايد شيعه ابدا سازگار نيست و اجماع اهل بيت ( عليهم السلام ) بر ايمان حضرت ابو طالب است .
شيخ طبرسى در " مجمع البيان " ج 2 ص 287 مىگويد :
" اجماع اهل بيت بر ايمان ابو طالب است و اجماع ايشان حجت است زيرا ايشان يكى از دو دستاويز گرانقدر هستند كه پيامبر ( صلى الله عليه وآله ) امر فرموده است كه به اين دو تمسك كنيد كه اگر به اين دو تمسك كرديد گمراه نخواهيد شد . " مولوى در انكار اسلام ابو طالب گويد :
آن رسول پاكباز مجتبى * از پى آن تا رهاند مرو را گفتش اى عم يك شهادت تو بگو * تا كنم از حق شفاعت به هر تو گفت ليكن فاش گردد از سماع * كل سر جاوز الاثنين شاع مى بمانم در زبان اين عرب * پيش ايشان خوار گردم زين سبب ( 13 ) و محيى الدين نيز چنانچه او از نقل شده است ، او نيز در فص لوطى ( منسوب به لوط پيغمبر ) از كتاب فصوص ، صريحا اسلام ابو طالب را نفى نموده است .
فيض كاشانى ، او را رسواى خدا و سرگردان شياطين و حيران در زمينه علوم قلمدادش مىكند . سخنانش را متناقض با هم و متناقض با عقل و مخالف شرع و احيانا سست تر از خانه عنكبوت و بالاخره موجب خنده كودكان و

248