( عليه السلام ) صد و پنجاه سال عمر كرد وصالح ( عليه السلام ) دويست و هشتاد سال عمر كرد ويعقوب ( عليه السلام ) صد و چهل سال عمر كرد وايوب ( عليه السلام ) دويست و هفتاد سال عمر كرد وشعيب ( عليه السلام ) صد و چهل سال عمر كرد وخضر ( عليه السلام ) حى موجود است إلى الآن به اتفاق خاصه و عامه و لقمان سه هزار وپانصد سال عمر كرد و عوج بن عناق سه هزار و هشتصد سال عمر كرد تا آنكه بود تا زمان موسى ( عليه السلام ) او را كشت وعمر بخت نصر در حين مسخ هزار پانصد سال و پنجاه روز وارميا ( عليه السلام ) سيصد سال عمر كرد و عزيز ( عليه السلام ) صد و چهل سال عمر كرد و ايشليم ملك هند صد و پنجاه سال عمر كرد و نسطرصاس كه اول ملوك صين است ، مدت سلطنت او سيصد سال و غزوان پسر او دويست و پنجاه سال عمر كرد و از ملوك بنى اسرائيل خيلى عمرها كردند و اصحاف كهف و از اعداء الله چون ابليس و بسيارى از ذريات او و چون دجال عليه اللعنة كما تذكر حالاته في ما بعد ان شاء الله تعالى ( 21 ) كه در زمان رسول خدا ( صلى الله عليه وآله و سلم ) متولد شد و در چاهى محبوس است تا آخر الزمان كه خروج نمايد .
پس ظاهر شد از بيان احوالات اين معمرين كه طول عمر راز امور غريبه غير عادى بين بنى نوع انسان نخواهد بود كه خرق عادت و موجب استعباد در انظار باشد و علماء در تواريخ آنچه از معمرين و احوالات ايشان را كه در كتب خود ضبط نموده اند مستبعد وخرق عادت نمىدانند و چون به طول عمر حضرت حجت ( عليه السلام ) كه از عترت حضرت ختمى مرتب ( صلى الله عليه وآله و سلم ) است مىرسند آن را خرق عادت و مستعبد در عقول مىدانند يا محال و ممتنع مىشمارند ولعمري ان هذا لعجيب ، بر فرض آنكه خرق عادت هم باشد چه ضرر دارد كه در حق انبياء و حجج الله تعالى من باب اعجاز قائل شويم چون خضر والياس ونوح و عيسى بن مريم و امثال ايشان كه به قدرت الله تعالى در طول سنين عمر نمايند و هيچ تنقيص و وهنى در اعضاء و جوارح ايشان راه نيابد ، بلكه در كمال قوه و جوانى باقى بمانند و چه استعباد دارد كه حضرت

145