است . فرعون دستور داد شكم زنان باردار بنى اسرائيل را بشكافند ( تا مانع تولد او گردند ) تا آنكه بيش از بيست هزار نوزاد را بدين سان سربريدند ولى هرگز به او دست نيافتند ، چرا كه خداوند حفاظت او را اراده كرده بود " . همچنين بنى اميه و بنى عباس وقتى فهميدند زوال حكومت و نابودى فرمانروايان و جبّاران آنها بدست قائم ( عليه السلام ) ما است به دشمنى با ما برخاستند و به روى اهل بيت رسول الله ( صلى الله عليه وآله ) شمشير كشيدند و به اميد دست يا بى بر قائم ( عليه السلام ) كمر به نابودى ذريه پيامبر بستند . ولى خداوند اجازه نداد كه ماجراى او بر ظالمى آشكار شود تا آنكه نور خود را كامل گرداند هر چند بر مشركان ناگوار آيد .
اما در ماجراى غيبت عيسى ( عليه السلام ) ، يهود و نصارى جملگى بر آنند كه وى كشته شده ولى خداوند آنان را در قرآن تكذيب نمود آنجا كه مىفرمايد : " آنها نه او را كشتند و نه بر دار زدند بلكه در اين امر به اشتباه افتادند " [1] غيبت قائم ( عليه السلام ) نيز بدينگونه است زيرا امت به سبب طولانى شدن غيبت ، آن را انكار نمايند . . .
و اما داستان طولانى شدن عمر حضرت نوح ( عليه السلام ) . وقتى آن حضرت درخواست عذاب از آسمان براى قوم خود كرد ، خداوند جبرئيل را با هفت هسته خرما نزد وى فرستاد و گفت : اى پيامبر ، خداوند مىفرمايد :
اين مردم آفريده‌ها و بندگان من هستند و من آنها را بوسيله صاعقه آسمانى از بين نمىبرم مگر بعد از ابلاغ دعوت و اتمام حجت ، بنابراين دوباره براى دعوت آنها تلاش كن كه من بخاطر آن به تو پاداش دهم . اين هسته هاى خرما را به كار كه براى تو در روئيدن ، رشد كردن و بارور شدن آنها ، گشايش و نجات است .
پيروان با ايمان خود را نيز به اين امر بشارت ده .
درختان خرما روئيدند و مراحل مختلف رشد را سپرى كردند و پس از مدتى طولانى به ميوه نشستند ، نوح ( عليه السلام ) از خدا درخواست نمود كه به وعده خود وفا كند ، اما خداوند ( بار ديگر ) او را مأمور كرد از هسته هاى همان نخل ها بكارد و باز صبر و تلاش پيشه سازد و دليل و حجت را بر قوم خود تمام گرداند . در اين هنگام پيروان نوح كه به او ايمان آورده بودند از جريان باخبر شدند و سيصد نفر از آنان دست از نوح كشيدند و گفتند : اگر ادعا و دعوت نوح حق بود نبايد پروردگارش از وعده خود تخلف مىكرد .

[1] نساء / 156 .

362