در برخى احاديث آمده است كه ابتدا يكى از اصحاب حضرت كه مردم او را مىشناسند در مسجد الحرام به پا مىخيزد و آنان را براى شنيدن پيام حضرت و پذيرش دعوت او فرا مىخواند .
از امام زين العابدين ( عليه السلام ) نقل شده كه فرمود :
" مردى وابسته به او برخيزد و ندا دهد : اى مردم ! اين شخص ، خواسته شماست كه اينك نزدتان آمده ، شما را به همان امورى دعوت مىكند كه پيامبر خدا ( صلى الله عليه وآله ) دعوت فرمود ، با شنيدن اين كلمات ناگهان مردم به پا خيزند ، امام نيز برخيزد و چنين گويد : اى مردم ! من فلانى فرزند فلانى فرزند پيامبر خدا ( صلى الله عليه وآله ) هستم ، شما را دعوت مىكنم به آنچه پيامبر خدا دعوت فرمود ، در اين وقت مردم آهنگ كشتن او را كنند ، اما سيصد و چند تن از ياران حضرت به پا خاسته و از وقوع اين حادثه جلوگيرى نمايند " [1] معناى جمله " مردى وابسته به او " يعنى از سلاله او و معناى " به پا خيزند " يعنى مىايستند تا مهدى ( عليه السلام ) را كه زبانزد مردم شده و چشم انتظار وى هستند ببينند و شايد هدفشان اين باشد كه برخيزند و از ترس رژيم حاكم ، آماده بازگشت باشند .
و اما آنها كه بسوى امام هجوم مىبرند و آهنگ كشتن وى را دارند بى گمان از عمّال رژيم حجازند ، روايت با دقت تمام حالت شور و نشاط مسلمانان را كه در جستجوى حضرتند همراه با وحشت و خشم مردم از حكومت به تصوير مىكشد .
نكته قابل توجه اينكه بعيد به نظر مىرسد ياران خاص امام ( عليه السلام ) براى آزاد سازى حرم و مكه آن هم در چنان فضاى دشوارى كه روايات بيان مىكنند ، كافى باشند ، فضائى كه مىتوان آن را از حادثه قتل وحشيانه نفس زكيه در دو هفته قبل از ظهور و به جرم اينكه مىگويد : من فرستاده مهدى ( عليه السلام ) هستم و فرازهايى از پيام امام ( عليه السلام ) را ابلاغ مىكند ، احساس كرد . بى ترديد امام زمان ( عليه السلام ) علاوه بر اسباب غيبى كه خداوند در

[1] بحار : 52 / 306 .

291