رواياتى كه درگيرى بر سر حكومت در حجاز بعد از كشته شدن اين فرمانروا را توصيف مىكنند ، فراوانند . اينك نمونه‌هايى از آن را يادآور مىشويم . بزنطى از حضرت رضا ( عليه السلام ) روايت مىكند كه فرمود :
" از جمله نشانه هاى فَرَج ، حادثه اى است كه بين دو حرم مكه و مدينه رخ دهد ، پرسيدم : آن حادثه چيست ؟ فرمود : تعصّب قبله اى بين دو حرم بوجود آيد و فلانى از خاندان فلان پانزده رئيس قبيله را به قتل رساند " [1] يعنى يكى از فرمانروايان و يا زمامداران حجاز ، پانزده شخصيت از نسل فرمانروا و يا پيشواى معروفى را به قتل مىرساند . از ابو بصير نقل شده كه گفت :
" خدمت امام صادق ( عليه السلام ) عرض كردم : ابو جعفر ( عليه السلام ) ( امام باقر ( عليه السلام ) ) مىفرمود : قائم آل محمد دو غيبت دارد كه يكى طولانى تر از ديگرى است . فرمود : آرى اين امر تحقق نيابد مگر آنگاه كه در خاندان فلان اختلاف بوجود آيد و حلقه تنگ شود و سفيانى ظهور كند و بلا سخت گردد و مرگ و كشتار مردم را فراگيرد و آنان به حرم خدا و پيامبرش پناهنده شوند " [2] اين روايت بيانگر آن است كه اصل درگيرى بين خود قبيله حاكم بوجود مىآيد .
از امير مؤمنان ( عليه السلام ) نقل شده كه فرمود :
" . . . براى قيام قائم نشانه ها و علاماتى است ، نخست محاصره كوفه بوسيله كمين و خندق و به اهتزاز درآمدن درفش ها پيرامون مسجد بزرگتر . در اين پيكار قاتل و مقتول هر دو در آتش دوزخ‌اند . " [3] ظاهراً مراد از مسجد بزرگتر ، مسجد الحرام است نه مسجد كوفه . و درفش‌هاى مخالف در مكه و حجاز با يكديگر درگير مىشوند و پرچم حقى ميان آنها وجود ندارد .

[1] بحار : 52 / 210 .
[2] بحار : 52 / 157 .
[3] بحار : 52 / 273 .

260