راست يا دست راست است .
اما وقتى به رواياتى كه در منابع حديث درجه اول شيعه ، مانند كتاب " غيبت " نعمانى و " غيبت " شيخ طوسى ، مىنگريم ، مىبينيم كه در اين روايتها تنها كلمه " خراسانى " مطرح شده و از لفظ " هاشمى " خبرى نيست . بنابراين احتمال دارد كه كلمه خراسانى به معنى يار و حامى خراسانى و يا به معنى رهبر اهل خراسان و يا رهبر سپاه خراسان باشد . اما از مجموعه قرائن موجود ، پيرامون شخصيت او مىتوان فهميد كه او همزمان با خروج سفيانى و يمانى ظاهر مىشود و نيروهاى خود را به سوى عراق اعزام و سپاه سفيانى را شكست مىدهد .
سؤال ديگر پيرامون اين دو شخصيت ، اين است كه آيا امكان دارد نام خراسانى و شعيب ، دو نام رمزگونه و غير واقعى باشند ؟ در پاسخ بايد گفت : اما نسبت به خراسانى ، رمزى بودن اسم معنى ندارد . چون در روايات اصلا نام اين شخصيت مطرح نشده است . بله ممكن است بگوئيم نسبت او به خراسان به اين معنى نيست كه حتماً اهل استان خراسان فعلى باشد ، چون در صدر اسلام ، خراسان به مشرق زمين اطلاق مىشد و شامل ايران و ساير مناطق اسلامى متصل به آن بود . بنابر اين خراسانى مىتواند اهل هر منطقه اى از اين محدوده باشد ، همچنين از منابع معتبر شيعه نمىتوان فهميد كه او سيّد حسنى و يا حسينى است ، آنگونه كه در منابع سنى ها به آن تصريح شده است .
اما نسبت به شعيب بن صالح و يا صالح بن شعيب بايد گفت كه روايات ، ويژگيهاى وى را ذكر نموده‌اند ، او جوانى است گندم گون و لاغر ، داراى محاسنى كم پشت ، صاحب بصيرت و يقين ، اراده اى استوار ، جنگاورى ممتاز و شكست ناپذير . اگر كوه ها در مقابلش بايستند آنها را درهم مىكوبد و راه عبور خود را از ميان آنها باز مىكند . . . البته احتمال دارد كه جهت حفظ جانش ، نام او نامى مستعار

237