روايات قابل درك بود . اما منبع بسيارى از اين روايات ، مربوط به اهل سنت و تعداد اندكى مربوط به شيعه است . اين پديده مرا بر آن داشت كه در رواياتِ مربوط به خراسانى و شعيب در منابع شيعه ، بررسى بيشترى نمايم چون بنظرم رسيد كه احتمال دارد ماجراى سيد خراسانى از بافته هاى حكومت بنى عباس در خصوص ابو مسلم خراسانى باشد . اما بعد از بررسى اين منابع ، رواياتى را با سندهاى صحيح يافتم كه از خراسانى ياد كرده‌اند . مانند روايت ابو بصير از امام صادق ( عليه السلام ) درباره يمانى و روايات ديگرى كه بيانگر اين نكته است كه پيش از خروج ابو مسلم و قبل از سوء استفاده عباسيان از روايت حضرت مهدى ، شخصيت خراسانى موعود نزد ائمه ما و اصحاب آنان شخصيتى معروف و مشهور بوده است .
بنابراين ، جريان خراسانى در منابع شيعه نيز ثابت و مسلّم است و نقشى كه روايات شيعه ، براى او نقل كرده‌اند در منابع سنى ها نيز وجود دارد .
و همچنين است ماجراى شعيب بن صالح در منابع ما . گرچه روايات مربوط به سيد خراسانى ، قوى تر از روايات مربوط به شعيب است .
* * پيرامون شخصيت خراسانى و شعيب سؤالهاى زيادى مطرح است ، بارزترين آنها عبارت است از اينكه آيا منظور از خراسانى در اين روايات فرد معين و مشخصى است يا اينكه تعبيرى از رهبر ايرانى است كه در زمان ظهور حضرت به ايفاى نقش خواهد پرداخت و شايد نام اصلى او ، نامى ديگر باشد ؟
رواياتِ مربوط به خراسانى كه از طريق سنى ها و همچنين از كتاب هاى مؤلفان اخير شيعه بدست ما رسيده به روشنى دلالت بر اين دارد كه خراسانى مردى از ذريه امام حسن مجتبى ( عليه السلام ) و يا امام حسين ( عليه السلام ) است و گاهى از او بعنوان هاشمى خراسانى ياد شده و از نظر صفات جسمى داراى صورتى نورانى و خالى بر گونه

236