برخى روايات نشانگر اين معنى است كه شيعيانِ منطقه شام هنگام خروج سفيانى ، از دشمنان عمده وى شمرده نمىشوند ، بلكه طرفداران ابقع و اصهب هستند كه دشمن شيعه و سفيانى هر دو هستند ، از امام باقر ( عليه السلام ) روايت شده كه فرمود :
" سفيانى ، براى انتقام گرفتن از دشمنانتان ، برايتان كافى است . او براى شما يكى از نشانه هاست .
آن فاسق اگر خروج كند ، يكى دو ماه بعد از خروج او آرام مىمانيد و از سوى او به شما زيانى نرسد تا آنكه جمعيت زيادى از غير شما را به قتل رساند . بعضى از ياران حضرت پرسيدند : در آن وقت زنان و فرزندانمان را چه كنيم ؟ امام فرمود : مردان شما خود را از او پنهان دارند زيرا هراس و شرارت او متوجه شيعيان ماست ، اما زنان ان شاء الله مشكلى نيابند . پرسيدند : مردان كجا بروند و به كجا بگريزند ؟ امام فرمود : هر كس بخواهد به مدينه يا مكه و يا شهرى ديگر برود . ولى شما را به مكه توصيه مىكنم چرا كه آنجا محل اجتماع و وعده گاه شماست . مدت اين فتنه به مدت باردارى زن ، نُه ماه طول كشد و بخواست خدا بيش از آن نخواهد شد . " [1] اين روايت حاكى از آن است كه هجوم سفيانى بر شيعيان شام ، پس از خروج وى و در ماه رمضان رخ مىدهد . همچنين روايات يادآور مىشوند كه سلطه او بر منطقه ، مقتدرانه و مطلق است بگونه‌اى كه بر تمام مشكلات داخلى پيروز مىگردد .
" مردم شام از او اطاعت كنند بجز دسته هايى از رهروان حق كه خداوند آنها را از شرّ همراهى سفيانى حفظ كند . " [2] برخى از علما ، از اين روايت اين گونه برداشت مىكنند كه شيعيان لبنان و شام در قلمرو حكومت سفيانى نبوده و از او اطاعت نمىكنند كه احتمال آن نيز هست . و

[1] بحار : 52 / 141 .
[2] بحار : 52 / 252 .

121