روايتى ، به شدت جنگ هاى سفيانى با ابقع و اصهب اشاره مىكند و آن را موجب نابودى شام مىداند . از امام باقر ( عليه السلام ) روايت شده كه فرمود :
" از نشانه هاى ظهور ، فرو رفتن يك آبادى به نام جابيه از روستاهاى شام ، فرود آمدن ترك ها در جزيره و روميها در رمله و درگيرى هاى فراوان در سراسر زمين است تا آنكه شام ويران گردد " و در روايتى آمده است : " نخستين سرزمينى كه ويران شود شام است ، علت ويرانى شام ، اجتماع طرفداران سه پرچم ( نيرو ) در آنجاست ، نيروهاى اصهب ، ابقع و سفيانى . " [1] اما خرابى دمشق كه در كلام امير مؤمنان ( عليه السلام ) بدان اشاره شد كه فرمود : " دمشق را قطعاً تخريب خواهم كرد . . آن را مردى از خاندان من انجام خواهد داد " ظاهراً ويرانى اى است كه در نبرد بزرگ آزادسازى قدس اتفاق مىافتد . نبردى كه ميان امام مهدى ( عليه السلام ) با سفيانى ، يهوديان و رومى ها به وقوع مىپيوندد .
اما سفيانى در نُه ماهه پايانى حكومت خود ، دست به نبردهاى بزرگى مىزند كه مهمترين آنها با ترك ها و هوادارانشان در قرقيسيا و سپس نبردهاى او در عراق با ايرانى ها است كه زمينه سازان ظهوراند . طبق برخى روايات يمنى ها نيز با ايرانيان همراهى مىكنند .
ممكن است سفيانى در مدينه منوره نيز داراى نيروهايى باشد كه در كنار نيروهاى حكومت حجاز در نبردى كه احتمالا توسط حضرت مهدى ( عليه السلام ) براى آزادى مدينه انجام مىپذيرد وارد پيكار شوند .
سفيانى پس از شكست در عراق و حجاز ، به شام و فلسطين بازمىگردد تا در بزرگترين نبرد خود با حضرت مهدى يعنى نبرد بزرگ فتح قدس به مصاف بپردازد .

[1] ارشاد مفيد ص 359 .

118