اينكه دواى آن را هم قرار داده جز مرگ كه دوا ندارد .
بيماران خود را به خوردن غذا مجبور نكنيد كه خدا آنها را غذا مىدهد و آب مىدهد .
و فرمود : تب خود را با آب مداوا كنيد .
هر وقت كه پيامبر به شدت تب مىكرد آبى مىخواست و دستان خود را در آن مىگذاشت .
و هم از آن حضرت نقل شده كه گروهى از انصار به او گفتند : يا رسول الله ما همسايه اى داريم كه هميشه از درد شكم شكايت دارد ، آيا به ما اجازه مىدهى كه او را معالجه كنيم ؟ فرمود چگونه او را معالجه مىكنيد ؟ گفتند : يك مرد يهودى است كه اين بيمارى را معالجه مىكند . فرمود : با چه چيزى ؟ گفتند : شكم او را پاره مىكند و چيزى را از آن بيرون مىآورد . پيامبر اين كار را نپسنديد و به آنان پاسخ نداد . تا اينكه آنها سخن خود را دو يا سه بار تكرار كردند . پس فرمود :
هر چه مىخواهيد بكنيد . آنان يهودى را خواستند و او شكم آن مرد را پاره كرد و از او جراحت بسيارى دفع شد سپس شكم او را شست و دوخت و مداوا كرد پس آن مرد شفا پيدا كرد . پس اين جريان را به پيامبر خبر دادند ، فرمود : همانا خداوندى كه دردها را آفريد براى آنها دوايى نيز قرار داد و بهترين دوا حجامت و خون گرفتن از رگ و هليلهء سياه است .
مىگويم : اين حديث شريف به ما از قديمى بودن فكر عمل

62