اجتماع ، آن يك بيمارى اجتماعى خطرناكى است كه مانع سعادت جامعه و نظم معاملات و حصول اطمينان ميان مردم مىگردد .
معلوم است كه اين بيمارى مهم وقتى در نفوس آماده به وجود آمد ، هيچ پزشك و فيلسوفى نمىتواند آن را درمان كند و فقط عامل دينى و واعظ درونى مىتواند اثر كند و اين نفس پست را بالا ببرد و به سطح انسانى برساند . لذا امام صادق عليه السّلام از همين طريق مستقيم براى درمان اين بيمارى وارد مىشود و مىفرمايد :
هر كس به خدا و روز قيامت ايمان دارد به وعدهء خود وفا كند . [1] و نيز مىفرمايد : سه خصلت است كه در هر كس باشد او منافق است اگر چه روزه بگيرد و نماز بخواند : كسى كه وقتى سخن مىگويد دروغ بگويد و كسى كه چون وعده مىدهد تخلف كند و كسى كه وقتى امانتى به او داده شد خيانت كند . [2] 6 - حرص حرص عبارت است از مبالغه و اسراف در طلب و بالاتر از آن « شره » است و هر دو بيماريهايى هستند كه بر نفس و روح عارض مىشوند و عامل آن غلبهء قوهء حيوانى بر عقل و مغلوب شدن عقل در برابر آن است و كسى كه مبتلا به اين بيمارى باشد همواره فقير است و هر قدر بر حرص او افزوده گردد بر فقر او اضافه مىشود . چون فقر

[1] كشف الاخطار
[2] همان

164