خوشنود مىسازد و قلب را اطمينان مىبخشد ، لقمهء حلال و بردن نام خدا اهميت فراوانى در فعاليت بدن دارد ، بر خلاف غذاى حرام دل از آن در اضطراب است . براى همين است كه امام با اين سفارش روحى و با تحريك اعتقاد آرامش بخش انسان را معالجه مىكند .
و اما سخن پيامبر كه فرمود : « انسان ظرفى را كه بدتر از شكمش باشد پر نكرد » اين يك مطلب روشنى است و احتياج به شرح ندارد و اين سخن مانند سخن ديگر آن حضرت است كه فرمود : معده خانهء بيمارى و پرهيز سرآمد دواهاست . چون وقتى معده پر شود به كندى كار مىكند و چون به كندى كار كند بخارات و گازهاى معده به سوى بالاى بدن يعنى به طرف مغز متصاعد مىشود و فكر انسان از فعاليت مىماند براى همين است كه پزشكان از مطالعه كردن پس از غذا نهى مىكنند . آنگاه مغز دچار سستى مىگردد و ميل به خواب حاصل مىشود و كسى كه با شكم پر بخوابد خوابهاى وحشتناكى مىبيند و گاهى خيالات باطل و افكار مشوش رخ مىدهد و اين همان است كه امام فرمود و از حماقت و ابلهى شخص پر خور خبر داد و براى همين است كه پيامبر معده را به سه قسمت تقسيم كرد يك سوم براى طعام و يك سوم براى آب و يك سوم براى نفس كشيدن . و لذا بعضى از پزشكان گفته‌اند : از آنچه مىخورى فقط يك سوم آن را فايده مىبرى و دو سوم آن به نفع طبيب است كه پس از اين پر خورى ، بايد تو را معالجه كند . پس درست بينديش .

142