قطعه اى از خطبه در كتاب مصباح الانوار : 247 با سندش از زيد بن على ، از پدرش ، از عمه اش زينب نقل شده است .
همچنين بخارى در صحيح خود 5 : 177 ، و مسلم در صحيحش 3 : . 138 ، و سمهودى در وفاء الوفاء 2 : 161 ، و شبلنجى در الصواعق المحرقة :
22 ، وعلامه حلى در نهج الحق : 267 ، وعلامه امينى در الغدير 7 : 191 ، شيخ شرف الدين : 106 ، المراجعات : 103 به اين خطبه اشاره كرده اند .
و نيز در كتب ذيل به اين خطبه اشاره شده يا ذكر گرديده است :
امالي شيخ صدوق : 87 ، امالي شيخ مفيد : 25 ، مروج الذهب 2 : 311 ، احقاق الحق 10 : 296 و 304 ، لسان العرب 3 : 397 ونهايه ابن اثير 4 : 273 در مادة " لم " ، تذكرة الخواص : 179 .
2 - اين خطبه را طبرسي در احتجاج : 108 از سويد بن غفله نقل مى كند ، و محمد بن جرير طبري در كتاب دلائل الامامة : 39 با سندش از امام سجاد ( عليه السلام ) آن را ذكر كرده است .
شيخ صدوق در معاني الاخبار : 356 با سندش از احمد بن حسن قطان ، از عبد الرحمان بن محمد حسيني ، از أبو طيب محمد بن حسين بن حميد لخمى ، از ابو عبد الله محمد بن زكريا ، از محمد بن عبد الرحمان مهلبى ، از عبد الله بن محمد بن سليمان ، از پدرش ، از عبد الله بن حسن ، از مادرش فاطمه دختر امام حسين ( عليه السلام ) نقل كرده است .
علامه مجلسي در بحار الانوار 43 : 158 - 161 اين خطبه را به دو صورت ذكر كرده است .
همچنين شيخ طوسى در امالي 1 : 384 باسندش از حفار ، از اسماعيل

342