چه باكى است بر آنكه خاك قبر پيامبر را بوئيده ، كه در تمام عمر هيچ عطرى را نبويد ، به آنكه رخ در نقاب خاك نهان كرده بگو آيا صداى ناله و فرياد مرا مى شنوى ، آنچنان مصيبتها بر من باريدن گرفته ، كه اگر اين گونه بر روزها مىباريدند چون شبهاى تار مىگرديدند ، من در سايه پيامبر و در حمايت و يارى او بودم ، از هيچ دشمنى و كينه اى تا زمانيكه او ياورم بود ، نمى ترسيدم ، اما امروز در برابر فرومايگان خاضعم ، و مى ترسم به من تعدى شود ، و ستمگر را به تنهائى دفع مىكنم ، اگر قمرى شب هنگام بر شاخسار گريه و ناله سر مى دهد ، من هر بامداد نيز در ناله و گريستنم ، پدر جان ، بعد از تو حزن واندوه را مونس خود خواهم ساخت و در سوگت سرشك غم زينت دامان من گرديده است .
فاطمه با مرگ پدر مهربان و دلسوزش بسيار گريست ، حسرت واندوه آسمان دلش را در غبار تيره فرو كشيد ، و زبانه هاى غم و ماتم آتش بجان وى افكند .
و آن گاه كه جسم پاك پيامبر را در خاك نهادند به يكى از ياران پيامبر فرمود : چگونه دلتان راضى شد كه آن حضرت را در زير خاكها پنهان كنيد ، و اين گونه ناله سر داد :
اغبر افاق السماء و كورت شمس النهار و اظلم العصران والارض من بعد النبي كييبه اسفا عليه كثيره الرجفان

23