اشخاص را به احتمال اينكه از شيعيان هستند را بريدند ، هر كس كه معروف به دوستدارى و دلبستگى به خاندان پيامبر صلى الله عليه واله بود زندانى شد ، يا مالش به غارت رفت ، يا خانه اش را ويران كردند ، شدت فشار و تضييقات نسبت به شيعيان به حدى رسيد كه اتهام به دوستى على عليه السلام از اتهام به كفر و بى دينى بدتر شمرده مى شد و عواقب سخت ترى بدنبال داشت .
رفتار معاويه نسبت به شيعيان هر روز بيشتر مى شد ، و اين وضع نسبت به اهل كوفه كه مركز شيعيان آن حضرت بشمار مى رفت از هر جا بدتر بود .
معاويه زياد بن ابيه را حاكم شهر كوفه و بصره نمود و او كه روزى در صف شيعيان امام على عليه السلام بود و آنان را به خوبى مى شناخت ، آنان را در هر جا كه به ايشان دست مى يافت را گرفته و دستها و پاهايشان را قطع ، يا از درختان خرما آويزان ، و يا كور و نابينا مى ساخت .
زياد بن ابيه به جاى خود چند روزى سمرة بن جندب را حاكم بصره نمود ، أو در اين مدت هشت هزار نفر را بقتل رسانيد ، وطبرى از أبو سوار عدوى نقل مى كند كه مى گويد : سمرة در يك صبحگاه چهل و هفت نفر از بستگان مرا كه حافظ قرآن بودند را كشت ( 1 ) .
اين امور مردم را به اهداف شوم بنى اميه ومخالفت آنان با مقدسات اسلامي هر چه بيشتر آشنا ساخت و زمينه ساز انقلاب خونين عاشورا گرديد .

1 - تاريخ الامم والملوك 6 : 132 .

42