خورد كه هرگز با ابو بكر وعمر تكلّم نكنم وشكوه ايشان را به نزد پدر خود برم و در وقت رحلت از دنيا وصيّت نمود كه او را در شب دفن كنند و احدى از آن جماعت غاصبين و اتباع ايشان بر آن مظلومه نماز نكنند وحافظ ابو بكر ابن مردويه كه از مشاهير علماى ايشان است در « مناقب » خود روايت كرده كه چون خبر غصب فدك به فاطمه رسيد ، چادر در سر كرد و با گروهى از اقارب وخويشان به نزد ابو بكر رفت در وقتى كه جمعى بسيار از مهاجر وانصار در نزد ابو بكر بودند ، پس ناله‌اى كرد كه همه مردم را به ناله و گريه آورد . سپس ساعتى صبر كرد تا گريه و فرياد وغوغاى مردم تسكين يافت ، آنگاه بعد از حمد وثناى الهى گفت :
« لقد جاءكم رسول من انفسكم عزيز عليه ما عنتّم حريص عليكم بالمؤمنين رؤوف رحيم فان تعزوه [ و تعرفوه ] تجدوه ابى دون اباءكم وانا ابنته دون نساءكم واخا ابن عمّي دون رجالكم » يعنى به درستى و تحقيق كه آمد به سوى شما از جانب خدا رسولى از جنس وقوم شما كه دشوار بود بر او كه ببيند تعب ورنج شما را ، يعنى گمراهى شما را ، وحريص بود بر هدايت شما و به طائفه مؤمنان مهربان ورحيم بود ، اگر نسبت او را بدانيد مىدانيد كه او پدر من است نه پدر شما ، و من دختر اويم نه زنان شما ، و برادر پسر عمّ من است نه برادر شما .
پس بسيارى از مفاخر ومناقب پدر بزرگوار خود را از بر طرف نمودن كفر وضلالت وهدايت نمودن گمگشتگان وادى غوايت وجهالت وغيره را بيان نمود ، سپس فرمود :
« حتّى اذا اختاراللّه لنبيه دار انبيائه اطلع الشيطان راسه فد عاكم فالفاكم لدعوته مستجيبين فوسمتم غير ابلكم ورحلتم غير سر بكم ووردتم غير شربكم هذا و العهد قريب و الكلم رحيب و الجرح لمايند مل إنّما زعمتم خوف الفتنة الا في الفتنة سقطوا وانّ جهنّم لمحيطة بالكافرين ثم لم تلبثوا [ الّا ] ريث تسرّون حسواً في

32